بررسی شاخص های حکمروایی خوب در راستای ظرفیت سازی توسعه پایدار کلان شهر تهران

حکمروایی خوب شهری به عنوان اثربخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین روش های اعمال مدیریت نظام های چند سطحی امروزه شهرها مطرح شده است که محوریت این رویکرد در مدیریت شهری، بر مبنای توسعه ای مردم سالار، برای تا ثیرگذاری تمامی نیروهای ذینفع و ذی نفوذ در اداره امور شهرهاست. همچنین توسعه پایدار شهر یکی از مباحث مهم پیرامون مسائل شهری بوده ومفهوم آن این است که توسعه ای مبتنی بر نیازهای واقعی و تصمیم گیری های عقلایی ، با در نظر گرفتن ملاحظات مختلف اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی صورت پذیرد . توسعه پایدار شهری به عنوان رویکردی مهم با لزوم به کار گیری اهرم های اساسی توسعه پایدار در ابعاد (اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی شهرها ) در طراحی و تبیین خطی مشی راهبردی نهادهای تصمیم گیری در سطوح مختلف، در حوزه های شهری می توان د در کنار حکمروایی شهری خوب ، شهر را به سوی مدیریت بهینه و توسعه پایدار شهری در کنا ر مشارکت های شهروندی سوق دهد .در این مقا له ، به شناسایی منابع و محدودیت های تحقق ، موضوع پیاده سازی شاخص های حکمروایی خوب شهری با رویکرد توسعه پایدار پرداخته شده است و با روش تجزیه وتحلیل مبانی نظری، داده ها و تجربیات ، منابع و استانداردهای جهانی در حوزه حکمروایی خوب شهری، به ظرفیت سازی در خصو ص مسائل و چالش های پیاده سازی حکمروایی خوب شهری می پردازد، تا انجام فرآیندهایپیش گفته (سنجش شاخص های حکمروای خوب شهری) را برای مدیران، نخبگان حوزه مدیریت شهری تسهیل نماید. و نتیجتا در پاسخ به اینکه چگونه میتوان مسیرهای حکمروایی خوب شهری را باز و از آنها عبور کرد؟ با ارائه راهکارهایی در ارتباط با تناقضات پیش روی، پیاده سازی حکمروایی خوب شهری در حوزه مدیریت شهری با رویکرد توسعه پایدار پرداخته شده، و در پایان به ارائهمدلی پیشنهادی در قالب اجرایی و سازگار با چرخه طبیعی مولفه های مدیریت شهری، با عنوان "مدیریت اکوسیستمی شهری" ، که الهام گرفته از طبیعت است را، معرفی می نماید .

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، بهبو د چرخه مدیریت ، رویکرد توسعه پایدار ، ظرفیت بخشی