اهمیت توسعه مطبوعات در سیاست گذاری ملی ارتباطات و رسانه ها

سیاست گذاری ملی ارتباطات نیازمند شناخت نقش و تعیین جایگاه هر یک از رسانه ها در سپهر توسعه ملی است. این که ساختار قدرت سیاسی و مجموعه دولتمردان (به مفهوم عام) چه نگرش و، در عین حال، چه انتظاراتی نسبت به جایگاه رسانه ها، هم به صورت نظاممند و هم به شکل مجزا، دارند بر حضور، فعالیت و ایفای نقش رسانه ها و روزنامه نگاران تاثیری انکارناپذیر دارد. آخرین مطالعه و تحقیق میدانی که در مورد رابطه اعتماد مردم به رسانه ها با اعتماد آنها به حکومت در سال ۱۳۸۲ در مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها صورت گرفته است، همبستگی بالایی را در این زمینه نشان می دهد. به بیان دیگر، تحقیق مذکور نشان می دهد که اگر مردم به رسانه ها اعتماد داشته باشند، به دولت (به مفهوم عام) نیز اعتماد خواهند داشت و، به عکس، اعتماد مردم به دولت با اعتماد آنها به رسانه ها رابطه مستقیم دارد. این امر، البته برای رسانه ها و از جمله مطبوعات، وضعیت خوشایندی نیست، زیرا اولا بیانگر آن است که مردم سرنوشت رسانه ها را به سرنوشت دولت پیوند می زنند و آنها را جدا از هم نمی انگارند و ثانیا شکاف تاریخی دولت ملت در ایران عملا عدم اقبال یا اعتماد آنها را به رسانه ها نیز سبب شده است. از زاویه ای دیگر نیز م یتوان، از دل این تحقیق، واقعیتی تلخ را استخراج کرد: هر چه دولتمردان ما بکوشند مردم را نسبت به رسانه ها و از جمله مطبوعات به هر دلیل بدبین سازند عملا باعث می شوند که بلور اعتماد مردم به خود آنها نیز ترک بردارد. سیاست ملی ارتباطات و رسانه ها می باید اولا استقلال رسانه ها را از دولت به رسمیت بشناسد و آن را تبیین و تضمین کند؛ ثانیا آزادی و کثرت گرایی آنها را بپذیرد؛ و ثالثا نسبت به رابطه آنها را با توسعه ملی تعریف کند. در این میان، مطبوعات به دلیل نقش و جایگاه تاریخی خود در جهان و ایران، اهمیتی مضاعف دارند . تحقیق حاضر می کوشد تا ضمن بررسی و ارزیاب سرگذشت تاریخی مطبوعات به عنوان یکی از مه مترین و تاثیرگذارترین رسانه ها، نکات و محورهای اساسی «توسعه مطبوعات» را که باید در سیاست گذاری ملی ارتباطات و رسانه ها مدنظر قرار گیرند به اختصار ترسیم کند.

کلیدواژه ها:

توسعه مطبوعات ، سیاست گذاری ملی ارتباطات و رسانه ها ، تاریخچه مطبوعات