ارتباط غیرخطی میان توسعه مالی و مصرف انرژی در کشورهای درحال توسعه

انرژی نه تنها می تواند به عنوان یکی از نهاده های تولید همانند سرمایه و نیروی کار نقش مهمی در رشد اقتصادی ایفا نماید، بلکه از عوامل مهم تاثیرگذار بر تصمیمات مصرف کنندگان در خصوص حداکثرسازی مطلوبیت به شمار می رود. از این رو، شناسایی عوامل موثر بر مصرف انرژی از نقطه نظر سیاست های بهینه سازی آن حائز اهمیت است. به لحاظ نظری، سطح توسعه مالی یکی ازچنین عواملی است که می تواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر مصرف انرژی تاثیرگذار باشد. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط غیرخطی میان توسعه مالی و مصرف انر ژی در کشورهای در حال توسعه طی دوره زمانی ۱۹۹۶-۲۰۱۷ است. برای این منظور، یک مدل تجربی که مصرف انرژی را بر روی نسبت اعتبارات اعطایی به بخش خصوصی توسط بانک ها به تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخص توسعه مالی، مربع این شاخص و نیز سایر متغیرهای توضیحی مشتمل بر سرانه تولید ناخالص داخلی، نیروی کار و سرمایه رگرس می نماید، با استفاده از روش های اقتصادسنجی برآورد شده است. نتایج تجربی نشان می دهند که با ارتقاء سطح توسعه مالی، مصرف سرانه انرژی ابتدا روند صعودی طی میکند و از مرحله ای به بعد شروع به کاهش می نماید. به عبارت دیگر، سطح توسعه مالی ارتباط غیرخطی U-معکوس شکلی با مصرف سرانه انرژی در کشورهای در حال توسعه دارد. علاوه بر این، یافته های پژوهش نشان می دهند که سرانه تولید ناخالص داخلی واقعی و نیروی کار اثر مثبت و معناداری بر مصرف سرانه انرژ ی دارند، در حالی که موجودی سرمایه تاثیر معناداری بر این متغیر ندارد. این نتایج می توانند راهنمای مفیدی برای سیاست گذاران و برنام هریزان جهت مدیریت مصرف انرژی در کشورهای در حال توسعه تلقی شوند

کلیدواژه ها:

توسعه مالی ، مصرف انرژی ، کشورهای در حال توسعه