تحلیل رفاهی تعامل بین دولت و بانک مرکزی در چارچوب بازی های سیاستی

هماهنگی میان سیاست های پولی و مالی، به جهت وجود اثرات بازخوردی سیاست ها و یا بین ­دوره ای بودن تصمیم گیری ها، امری ضروری است. زیرا ممکن است سیاست های اجرا شده توسط یک نهاد، سیاست های اتخاذ شده از سوی نهاد دیگر را به شکلی زیانبار تحت تاثیر قرار داده و در نهایت رفاه جامعه کاهش یابد. از این رو دستیابی به اهداف مطلوب اقتصادی، منوط به وجود ترتیبات نهادی و سازوکاری مناسب برای هماهنگی میان مقامات سیاست گذار است. در این پژوهش، پس از الگوسازی معادلات ساختاری اقتصاد ایران، قاعده بهینه برای سیاستگذار پولی و مالی، در قالب بازی های سیاستی مختلف استخراج شد؛ سپس معادلات پایه به کمک روش گشتاورهای تعمیم یافته، برای دورهزمانی ۱۳۹۵-۱۳۸۴، تخمین زده شد و پارامترهای آن در شبیه سازی بازی ها (در سه وضعیت: بازی نرمال، بازی رهبری استاکلبرگ و بازی همکارانه) مورد استفاده قرار گرفت. شبیه سازی بازی ها به کمک نرم افزارصورت گرفت و ارزشحداقل زیانایجادشدهبرایهر بازیکن و جامعه محاسبه گردید. تحلیل نتایج نشان داد که بهترین شرایط رفاهی در حالت همکاری دو نهاد پولی و مالی ایجاد خواهد شد. اما چنانچه امکان ایجاد نهادی هماهنگ کننده میان این دو نهاد وجود نداشت، رهبری بانک مرکزی به عنوان بهترین تعامل پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

راه حل همکارانه ، سیاست پولی و مالی ، نرخ بهره بین بانکی ، نظریه بازی ها