ادبیات انقلاب اسلامی و فرهنگ اقتباس در سینمای ایران از ره گذر نظریه اسناد

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 305

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PCPSIR01_004

تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1400

چکیده مقاله:

سینمای جهان از ابتدا، با اقتباس از انواع ادبی تغذیه شده و طیفی از آثار عالی، خوب، متوسط و ضعیف را روانه بازار کرده است. استمرار این امر نشان می دهد، ریسک اقتباس در میان سینماگران غربی (با لحاظ تمام نقدهای موافق و مخالف و آثار هیجانی مثبت و منفی) تا حد زیادی جا افتاده و با شناخت عوامل درونی و بیرونی موثر در موفقیت و عدم موفقیت، تبدیل به یک عادت و فعالیت مستمر شده و در مقام یک امر آگاهانه و روتین ظاهر می شود که در اینجا از آن با نام «فرهنگ اقتباس» یاد می کنیم. یکی از نظریه های مربوط به ایجاد انگیزش، هیجان و مستمر بودن در کار، نظریه اسناد است. این نظریه، به تبیین و تشریح ادراک افراد از علل وقایع می پردازد. در این نظریه، توجیهات فرد/ افراد، در مواضع موفقیت و شکست مطرح می شود. هدف از پژوهش حاضر این است که ببینیم کم رنگ بودن اقتباس های سینمایی ایران از ادبیات انقلاب اسلامی تحت الشعاع چه موضوع هایی اعم از فردی و اجتماعی قرار گرفته است. با نگاه به جریان شناسی اقتباس در سینمای وطنی، به نظر می رسد که جریان اقتباس در ایران منقطع بوده و ما در کشورمان فرهنگی پیوسته به نام «فرهنگ اقتباس» نداریم. یافته های پژوهش نشان می دهد توجیهات دو وجهه بیرونی و درونی دارد. اغلب صاحب نظران، نبود و یا کمرنگ بودن قوانین و شیوه نامه های مدون و همچنین نبود مراکز و فضاهایی برای همفکری و تعامل نویسندگان انقلاب اسلامی و فیلمسازان را، از عوامل ایجاد نشدن هیجان و انگیزش در این مسیر و در نتیجه رکود اقتباس از ادبیات انقلاب اسلامی می دانند.

نویسندگان

سعیده غلامی هوجقان

کارشناس ارشد ادبیات نمایشی، دانشگاه هنر تهران