تحلیل خویشکاری در قصه کک به تنور
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 645
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PCPSIR01_002
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1400
چکیده مقاله:
بخشی از ادبیات عامیانه هر ملتی را قصه های کودکانه آن تشکیل میدهد و کک به تنور یکی از متل های عامیانه فارسی است. خویشکاری یا کارهایی که شخصیتهای قصه های عامیانه انجام می دهند؛ صرف نظر از هویت کننده کار و چگونگی انجام آن، ثابت و مشخص است. ریخت شناسی قصه پراپ، خویشکاری های محدودی را برای شخصیت های قصه های عامیانه درنظرگرفته است. پرسش ما در این پژوهش آن است که شخصیت های قصه کک به تنور، چه خویشکاری هایی دارند؟ آیا خویشکاری شخصیت های قصه کک به تنور، طبق نظم طبیعی قصه های عامیانه پیش می رود یا جابه جایی در آن رخ داده است؟ آیا همه شخصیتها خویشکاری خود را پذیرفتهاند و با اجتماع همراهی میکنند؟ قصه کک به تنور درون مایه نوع دوستی دارد و کنش فردی را در تضاد با کنش جمعی قرار می دهد. ساختار این قصه از حیوان آغاز میشود و سپس به گیاه و بعد به انسان منتقل میشود و دوباه با چرخه بازگشت با حیوان پایان میپذیرد. هدف این مقاله بررسی خویشکاری شخصیت ها است. در نگاه کلی سه خویشکاری دور شدن، قدغن یا دعوت و دستور (صورت عکس قدغن)، و سرپیچی در قصه کک به تنور وجود دارد. نتیجه حاکی از آن است که اجتماعی از تمامی مظاهر حیات و جانداران (انسان، حیوان، گیاه) در نقش قهرمان ظاهر می شوند و اغلب خویشکاری های یکسانی (سوگواری) دارند ولی هر عضوی از این اجتماع که راه فردیت در پیش بگیرد و هنجارگریزی کند، خویشکاری متفاوتی ارائه دهد مورد سرزنش قرار می گیرد. در نهایت بسته به اینکه قصه در چه زمانی بازخوانی شود می توان آن را طنز یا سخره درنظرگرفت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهره پارسیان
دانشجوی کارشناسی پیوسته رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان شهرکرد، مهمان پردیس بنت الهدی صدر قزوین.