مصطفی فلاح نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تهران مرکز

نظام آموزش وپرورش در هر کشوری یکی از مهم ترین ارکان سازنده فرهنگ و هویت آن جامعه است.لذا تقویت فرهنگ و هویت ملی ، نیازمند تقویت و تحول در نظام آموزش وپرورش است. سیستم آموزش و پرورش مثل هر سیستم دیگری به مرور زمان نیاز به ایجاد تغییر و تحولات کوچک یا بزرگ و بنیادین پیدا میکند و بیش از هر ارگان دیگری ضرورت دارد تا با نیازهای روز خود را تطبیق دهد.این مطالعه به بررسی پیامدهای ناشی از تغییرات نظام آموزشی می پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. یافته های این مطالعه نشان میدهد که تغییر در نظام آموزشی تحت تاثیر مولفه هایی چون اثرگذاری بر برنامه ریزی درسی، تغییر تمرکززدایی، طراحی برنامه درسی مدرسه محور، ایجاد برنامه ریزی استراتژیک، تغییر مدیران و اعمال سلیقه ای و تغییر در هدف گذاری برای ارزیابی قرار دارد. به طور کلی با توجه به این مولفه ها می توان بیان داشت که به نظر می رسد آموزش و پرورش در ایران در پرورش انسان هایی که فعالانه در توسعه کشور نقش ایفا کنند، با مشکلاتی مواجه است. این موضوع نیاز به تغییر در مهندسی آموزش و پرورش رو ضروری می سازد. به عبارتی برای تغییر بهینه در نظام آموزشی کشور اولین گام در راستای تحول بنیادین و کنار گذاشتن نظام کهنه و تقلیدی نهاد آموزش و پرورش درنظام جمهوری اسلامی ایران، شناخت دقیق از مسائل پیش روی آموزش و پرورش کشور است، که این مطالعه برخی از آنها را مورد بررسی قرار داده است.

نظام آموزشی ، یادگیری، تحول ،هدف گذاری ، رویکرد مدرسه محور.