محمد نصراللهی - عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین علیه السلام

کارکنان سازمان های نظامی بنا به شرایط کاری تحت استرس قرار دارند. این استرس اغلب ناشی از فرسودگی شغلی است که می تواند منجر به تضعیف رضایت و سلامتی جسمی و روحی کارکنان شود. بدین جهت رضایت و فرسودگی شغلی دو مولفه مهم در حرفه پرستاری است و از آنجایی که اکثریت کارکنان شاغل در بیمارستان ها را پرستاران تشکیل می دهد، ارتقاء این متغیرها می تواند در کیفیت خدمات و حمایت سازمانی درک شده موثر؛ و به تبع آن سلامت پرستاران و بیماران را افزایش دهد. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی فضای محیط کار، حمایت سازمانی ادراک شده، فرسودگی شغلی و تاثیر آن ها بر رضایت شغلی است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی– توصیفی، همبستگی و از نوع ماهیت کمی است. جامععه آماری آن ۷۶۴ نفر از پرستاران رسمی و در حین آموزش یک بیمارستان نظامی است. روش نمونه گیری تصادفی و بر اساس رابطه کوکران به تعداد ۲۵۵ نفر انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون و رضایت شغلی مینه سوتا می باشد که الفای کرونباخ آن ۹۵۱% می باشد. یافته های پژهش بیانگر آن است که فضای محیط کار به طور مستقیم ۰/۳۷ و غیر مستقیم از طریق تاثیرگذاری بر روی فرسودگی شغلی به مقدار ۰/۶۴ به صورت منفی ۰/۲۵- بر رضایت شغلی تاثیر دارد. از طرفی محیط کار با میزان ۰/۹۱ بر حمایت سازمانی ادراک شده به عنوان یک متغیر میانجی تاثیر دارد و این حمایت به میزان ۰/۳۲- با اثرگذاری بر فرسودگی شغلی در رضایت شغلی موثر است. هم چنین رضایت شغلی به صورت مستقیم به میزان ۰/۲۷ از حمایت سازمانی ادراکی تاثیر می پذیرد. از طرفی حمایت سازمانی درک شده در مردان بیشتر از زنان است. بنابراین اگر شرایط فضای محیط کار و حمایت سازمانی ادراک شده در بیمارستان مورد توجه قرار گیرد؛ رضایت شغلی افزایش خواهد یافت.

حمایت سازمانی درک شده، شرایط محیط کار، رضایت شغلی، فرسودگی شغلی