ادریس تقوای سلیمی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان

یکی از مهمترین مشکلاتی که امروزه حوزه های آبخیز با آن مواجه هستند، فرسایش خاک است و اطلاع دقیق از میزان فرسایش و شناخت مناطق پر خطر میتواند گامی در جهت دستیابی به توسعه پایدار در منابع طبیعی باشد. در این پژوهش میزان فرسایش در حوزه آبخیز شفارود در غرب استان گیلان با مساحتی معادل ۳۳۶ کیلومتر مربع با استفاده از مدل PSIAC بر اساس نه فاکتور زمین شناسی، خاک، آب و هوا، رواناب، پستی و بلندی، پوشش زمین، استفاده از اراضی، وضعیت فرسایش سطحی و فرسایش رودخانه ای و انتقال رسوب در محیط نرم افزار ArcGIS مورد بررسی قرار گرفت. میزان فرسایش برآورد شده در منطقه مورد مطالعه برابر با ۰/۳۸ تا ۹/۲۸ تن در هکتار در سال به دست آمد و کل حوزه در کلاس فرسایشی متوسط قرار گرفت. در بین ۱۱ زیرحوزه موجود در منطقه، زیرحوزه های A۹ ، A۸ در کلاس فرسایشی خیلی زیاد قرار گرفتند که اکثرا مراتع بالادست منطقه مورد مطالعه را که در معرض چرای شدید دام قرار دارند، شامل می شوند. شیب بسیار زیاد، عدم وجود پوشش گیاهی، تخریب خاک و وجود پدیده بیرون زدگی سنگی را می توان دلایل بالا بودن میزان کلاس فرسایشی خیلی زیاد در این دو زیرحوزه عنوان نمود.

فرسایش، PSIAC، حوزه آبخیز شفارود