تنوع زیستی محصولات کشاورزی در مناطق خشک (مفاهیم و ضرورت)

مناطق خشک یا سرزمین های خشک، بزرگترین بیوم جهان را تشکیل می دهند و تقریبا ۳۸ درصد از جمعیت جهانی را پشتیبانی می کنند. این مناطق، حدود یک سوم از کل سطح زمین را پوشش می دهند که حدود نیمی از این مناطق به عنوان زمین کشاورزی برای تولید محصولات کشاورزی مورد بهره برداری قرار می گیرند. بیش از دو سوم سرزمین های خشک در کشورهای در حال توسعه قرار دارند، جایی که حدود ۲ میلیارد نفر یا حدود یک چهارم جمعیت جهان در آنها زندگی می کنند. این مناطق به دلیل بیلان منفی آب سالانه، فصل بارندگی کوتاه و متغیر، تخریب زمین، محتوای کم ماده آلی خاک و شوری زیاد، شرایط آب و هوایی و خاکی، شرایط دشواری را برای تولید محصولات کشاورزی فراهم می کنند. امروزه، مناطق خشک جهان به دلیل تغییر در کاربری زمین و تغییرات آب و هوا توسط بشر با تغییرات بسیاری روبرو شده است. این تغییرات بر توزیع و فراوانی گونه ها، زیستگاه ها و اکوسیستم ها تاثیر می گذارند و در نتیجه چشم اندازهای جدید به وجود می آورد. همچنین، با سرعت بخشیدن به تغییرات در سیستم های جهانی، تغییرات در تنوع زیستی مناطق خشک نیز در حال تسریع می باشد. با توجه به مزایای فراوان تنوع زیستی در مناطق خشک، متاسفانه نقش و اهمیت تنوع زیستی در این مناطق کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. از طرف دیگر، درک تغییرات تنوع زیستی در این سیستم ها مستلزم تدوین اصول راهنمای کلی برای مطالعه و مدیریت تنوع زیستی مناطق خشک می باشد. بنابراین، این مناطق به توجه بیشتری نیاز دارند و برای فراتر رفتن از وضع موجود باید الگوهای جدیدی طراحی گردد. لذا تنوع زیستی کلیدی برای دستیابی به پایداری و امنیت غذایی در سرزمین های خشک می باشد.

کلیدواژه ها:

متنوع سازی ، اگرواکوسیستم ، فرسایش ژنتیکی ، امنیت غذایی