محمد اجزاء شکوهی - استاد دانشگاه فردوسی مشهد.
محمدرحیم رهنما - استاد دانشگاه فردوسی مشهد.
فاطمه کفاش بازاری - دانشگاه فردوسی مشهد

یکی از راهکارهای عملی نمودن زیست پذیری توسعه مجدد زمین های شهری می باشد که مداخلات شهری یکی ازنمودهای این توسعه است. محدوده خیابان مجد با دارا بودن بافت فرسوده و قرارگیری در حوزه میانی غربی مشهد دارایاهمیت بالایی میباشد. بدین ترتیب مداخلاتی در این محدوده انجام گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ایناقدامات بر میزان درک زیست پذیری ساکنان انجام گرفته است. جامعه آماری موردنظر ساکنان محدوده با جمعیت۳۳۱۴۹ نفر می باشد که حجم نمونه آن با روش کوکران ۳۸۶ نفر محاسبه شده است. مولفه های زیست پذیری منتخب درقالب پرسشنامه هایی در اختیار ساکنان قرار گرفته است. پایایی پرسشنامه به وسیله آزمون آلفای کرونباخ با عدد ۰.۸۵۶تایید شده و سپس مولفه ها به وسیله آزمون تی تک نمونه ای و تی دو نمونه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتهاست. نتایج این تحلیل ها نشان می دهد که زیست پذیری به صورت کلی در محدوده کمتر از حد مطلوب بوده و همچنینزیست پذیری محدوده شمالی و جنوبی با یکدیگر برابر می باشد. این موضوع نشان دهنده آن است که احداث پروژه درمحدوده شمالی تاثیر چندانی بر ارتقا زیست پذیری محدوده نداشته است و نیاز است تا در مداخلات شهری به کیفیتزندگی ساکنان و نیازهای آنان توجه بیشتری شود.

زیست پذیری، مداخلات شهری، محدوده مجد، پروژه، ساکنان