مسئولیت مدنی دولت در قبال صدمه ناشی از راه ها و بزرگراه ها

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 346

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICJLP02_055

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1400

چکیده مقاله:

دولت ها مانند سایر اشخاص حقوقی دارای حقوق و تکالیفی بوده که عدم انجام این حقوق و تکالیف اعم از قراردادی یا قانونی ممکن است حسب مورد موجب مسئولیت مدنی دولت گردد. متصدیان راه و شهرسازی به عنوان بخشی از دولت همواره مسئله حفاظت از راه ها و شهرسازی را بر عهده دارند در این بین ایجاد خسارت از سوی آنان به عنوان کارمندان دولت می تواند مسئولیت هایی را برای انان در حوزه جبران خسارت ایجاد نماید. محافظ در حقوق ایران می تواند مالک شئ باشد یا این که تسلط و سیطره فعلی بر شئ داشته باشد و نگهداری شئ تحت سلطه خود را انجام دهد و آن را اداره کند . به عبارتی دیگر محافظ کسی است که شئ ای تحت سلطه و تصرف وی است و حق هرگونه اقدامی روی آن و نظارت بر آن را نیز در اختیار داشته باشد. با توجه به قوانین و مقررات موجود می توان وزارت راه و شهرسازی، شهرداری، وزارت جهاد کشاورزی، دهیاری و دارندگان راه خصوصی را به عنوان محافظ راه تلقی نمود. امروزه معابر عمومی تحت حفاظت و مراقبت نهادهای مسئول است و طبق مقررات جاری، در صورتی که نقص راه موجب بروز حادثه گردد و خسارتی به بار آید ، محافظ راه به جهت این که دارنده اصلی شئ است و شئ مزبور تحت تصرف و استیلا وی می باشد مکلف به جبران خسارت است. رژیم حقوقی کشور ما در مورد مسئولیت ناشی از راه مبتنی بر مسئولیت محض است و طبق تبصره ۳ ماده ۱۴ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی، اگر نقصی از راه، باعث ورود خسارت به استفاده کنندگان شود و بر اساس نظر کارشناسان تصادف، نقص راه، موثر در تصادفات باشد، محافظ راه ملزم به جبران خسارت خواهد شد؛ بنابر این محافظ راه حتی اگر ثابت کند که مرتکب هیچ گونه تقصیری نشده یا اوضاع و احوال حادثه برای او ناشناخته است، نمی تواند از مسئولیت معاف گردد زیرا قانون گذار نقص راه را به طور مطلق موجب مسئولیت می داند و حتی در صورتی که ثابت نماید زمان و فرصت کافی برای اقدامات احتیاطی نداشته از مسئولیت معاف نخواهد شد. مقصود از نقص، هر نوع اشکال در راه است که باعث ورود خسارت می شود و طراحی، محافظت، مراقبت یا ایمنی را در بر می گیرد . این پژوهش دارای این پرسش است که مبنای مسئولیت مدنی دولت در اداره راه و امور شهرسازی چیست و این فرضیه مطرح شده است که به نظر می رسد مبنای مسئولیت مدنی دولت در اداره راه و امور شهرسازی بر مبنای فرض تقصیر است.

نویسندگان

رضا همایون

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد صفاشهر، فارس، ایران

فاطمه زارعی

استاد یار گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد صفاشهر، فارس، ایران