بررسی ریسک آلودگی آبخوان دشت سلماس با استفاده از روش DRASTIC-L بهینه شده با الگوریتم ژنتیکی

نیترات یکی از شایع­ترین آلاینده­های منابع آبی است که از کودهای شیمیایی، آفت­کش­ها و یا فاضلاب­های خانگی و صنعتی منشا می­گیرد و موجب آلودگی آب­های زیرزمینی می­شود. آبخوان دشت سلماس به علت رونق کشاورزی در منطقه در معرض خطر آلودگی نیترات قرار دارد. لذا ارزیابی ریسک آلودگی این آبخوان نسبت به آلاینده نیترات و تعیین مناطق در معرض خطر امری ضروری می­باشد. در این پژوهش ریسک آلودگی آبخوان دشت سلماس با استفاده از روش DRASTIC-L و سرعت جریان آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش بعد از تهیه هشت لایه رستری روش DRASTIC-L و سپس بهینه­سازی وزن­های پارامترها با استفاده از الگوریتم ژنتیکی، نقشه آسیب­پذیری آبخوان نسبت به آلاینده نیترات بدست آمد. در نهایت نقشه ریسک آلودگی نیترات از حاصل­ضرب آسیب­پذیری آبخوان در سرعت جریان آب زیرزمینی حاصل شد. نتایج نشان داد که ریسک آلودگی آبخوان نسبت به آلاینده نیترات در قسمت­های غربی آبخوان بالا می­باشد و در قسمت­های شرقی و مرکزی آبخوان، ریسک آلودگی خیلی کم است.

کلیدواژه ها:

آبخوان سلماس ، آسیب پذیری ، الگوریتم ژنتیکی ، ریسک آلودگی ، نیترات