تئاتر روایی در لرستان

در جامعه هنری تئاتر ایران به دلیل ترس از برخورد مخاطبین و عدم استقبال از نمایش خیلی کم به تئاتر رواییپرداخته شده است و یا در صورت پرداخت اصول اصلی این نوع نمایش به فراموشی سپرده شده و بصورتی که اقبال مخاطبرا بیشتر جلب کند ساخته می شود. متاسفانه در استان ها به جز تهران این نوع نمایش و نمایش های این چنینی با اقبال بسیارکمتری ساخته شده است مخصوصا در استان لرستان که تقریبا به جز یک نمایش به اسم سیاهرگ به نویسندگی وکارگردانی آرش رضایی باقی آثار در حوزه تئاتر روایی در این استان جایی نداشته و ساخته نشده اند. ما در این مقاله اصولاصلی تئاتر روایی را بررسی کرده و دلایل عدم ساخته شدن تئاتر هایی با سبک های جدید را مورد مطالعه قرار می دهیم.در این سبک از تئاتر دعوت مخاطب به رابطه عقلی بیشتر نیز حائز اهمیت است که در صدد برانگیختن قوه تفکر تماشاگرو آنچه که بر روی صحنه رخ می دهد می باشد بنایراین تئاتر روایی در خدمت اهداف انسانی به منظور تفکر در موضوعاتاجتماعی و سیاسی است. در این روش سعی نویسنده، کارگردان و بازیگر روایت کردن درام بجای تجسم عینی آن برایمخاطب است. متاسفانه هنر نمایش در ایران هنوز به شکل سازمان یافته و یک شغل حرفه ای و مستفل در نیامده است واین ضعف عدم تامین مالی هنرمندان بخصوص در استان های محروم سبب شده است که گاها نویسندگان و کارگردانان بهسمت اجرای نمایش های بدون ریسک و احساسی حال بصورت تراژدی و یا کمدی معمول سوق پیدا کنند.

کلیدواژه ها:

تئاتر روایی ، لرستان ، سیاهرگ ، مخاطب ، سبک