جلوه های پایداری در اشعار زنان معاصر عرب

ادبیات پایداری عبارتست از مجموعه آثار ادبی که به صورت نظم (شعر) یا نثر (رمان، داستانکوتاه، فیلمنامه و نمایشنامه) درباره پایداری مردم یک کشور در برابر هجوم دشمن است و یا بیانگرمقاومت یک ملتی در برابر اختناق و کوشش های آنها در جهت رسیدن به آزادی و شکوه عزت انسانیاست. بنابراین جانمایه این آثار مبارزه با بیداد داخلی یا تجاوز بیرونی بر بام میهن است. ازاین سو اینپژوهش بر آنست که برخی مولفه ها و شاخص های پایداری در اشعار سه تن از شاعران زن فرهیختهمعاصر عرب (نازک الملائکه، فدوی طوقان، غاده السمان) را با رویکردی توصیفی- تحلیلی بررسینماید. برخی از بن مایه های مقاومت در اشعار ایشان نظیر استعمار ستیزی، ترسیم فضای سلطه، حسوطن دوستی، ترغیب برای مقاومت و... می باشد که از حس شریان زندگی او در غرب و غربت ومشاهده چهره واقعی سلطه گران و ظلمی که حیله گرانه در حق او کرده اند و او را بی رحمانه از وطنشدور ساختند، سرچشمه می گیرد.

کلیدواژه ها:

ادبیات معاصر عربی ، زنان شاعر عرب ، فدوی طوقان ، نازک الملائکه ، غاده السمان