بررسی عملکرد فضایی مراکز آموزش عالی در توسعه پایدار فرهنگ شهری کلان شهر تهران

مراکز آموزش عالی کلانشهر تهران به­عنوان بخشی از فضاهای پررونق شهری، به­دلیل دارا بودن پتانسیل­ها و ظرفیت­های بالقوه فرهنگی از جمله مستعد­ترین فضاهای فرهنگی این شهر درتوسعه پایدار فرهنگ شهری به­شمار می­روند. هدف این پژوهش شناسایی وتحلیل فضایی عملکرد مراکز آموزش عالی در ارتقای فرهنگ شهرنشینی در کلانشهر تهران است که بیانگر رابطه­ی مراکز آموزش عالی و فرهنگ شهرنشینی درکلانشهرها است. در این پژوهش روش تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی و مبتنی بر دو روش مطالعات کتابخانه­ای ومیدانی می­باشد. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که رابطه معنی­داری بین این دو وجود دارد، به این شکل کهمراکز آموزش عالیکلانشهر تهران درتوسعه پایدارفرهنگ شهری تاثیر­گذار بوده­اند، اما این رابطه در منطقه ۳ قوی­تر از منطقه ۱۹ بوده است. برای آگاهی از روند و میزان تاثیر­گذاری مراکز آموزش عالی در ارتقای فرهنگ شهری در کلانشهر تهران، با توجه به فرضیات و شاخص­هایی تدوین شده، آزمون ناپارامتری دو جمله­ای به تفکیک در مناطق ۳ و ۱۹ مورد استفاده قرار گرفت و برای بررسی تفاوت معنی­داری بین دو منطقه از آزمون ناپارامتری مان– ویتنی استفاده شد.   به­منظور معرفی جایگاه مراکز آموزش عالی در دستیابی به توسعه پایدار فرهنگ شهری در کلانشهر تهران بر اساس ابعاد توسعه پایدار پیشنهادهایی بیان می­گردد.