سید محسن موسوی - دانشگاه اصفهان

مساله اصلی این تحقیق این است که عامل گریز شهروندان از فضاهای پیاده شهری چیست و شهروندان چگونه می توانند با فضاهای پیاده شهری ارتباط بیشتری برقرار کنند. این پژوهش برآن است تا به اهمیت جریان زندگی در پیاده راه­های شهری بپردازد و راهکارهای ممکن جهت رونق بخشیدن و ایجاد مطلوبیت در پیاده راه­ها را معرفی نماید. محله فهادان یزد به­عنوان یک نمونه مطلوب در نظر گرفته شده که زندگی در پیاده راههای آن جریان دارد و سعی شده است تا با روش قیاسی، ویژگیهای کمی و کیفی موجود در این محله با پیاده راه­های امروزی کشورمان مورد مقایسه قرار گیرد تا نتایج ملموس آن، به بهبود کیفیت پیاده راه­ها کمک کند. شهر از اجزا و عناصری تشکیل شده که برخی از آن­ها فیزیکی و قابل رویتند و بالطبع اثرگذار بر محیط شهری و مسیرهای پیاده، در آن صورت به­نظر می­رسد که پدیده­های ذهنی و معنایی هم وجود دارند که غیر قابل رویتند. این تحقیق بر آن است تا این فرضیه را نیز در محله فهادان یزد بررسی نماید و با سایر پیاده راه­های امروزی مورد مقایسه قرار دهد. نتیجه این پژوهش نشان می­دهد که عدم رعایت مقیاس انسانی در طراحی ساختمانها موجب گریز شهروندان از قرار گرفتن در فضاهای پیاده فضاها می­گردد. معماران و طراحان شهری به کمک یگدیگر می­توانند با در نظر گرفتن تمهیداتی نظیر رواق و طاقگان، در جهت رعایت مقیاس انسانی در پیاده راه­ها گام بر دارند.

پیاده راه, نشانه, لبه, تعامل با شهروندان, محله فهادان