معصومه شکراله زاده - دانشگاه شهید بهشتی
پریسا سادات سید موسوی - پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران.
غفار نصیری هانیس - گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
علی زاده مححمدی - پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران.

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان رابطه بین دل بستگی به پدر و مادر و هم سال ها با نمویافتگی هیجانی نوجوانان و نقش میانجی گر دل بستگی به هم سال ها بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری ۳۵۵۳ دانش آموز دختر و پسر ۱۸-۱۶ ساله در ۹۶ دبیرستان دولتی منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ بود. بر اساس جدول کرجسی-مورگان ۱۹۷۰ حجم نمونه ۵۰۰ نفر برآورد و با روش نمونه گیری در دسترس، دبیرستان پسرانه شهید مطهری و رضایی راد و دخترانه نظر و خدیجه کبری و از هر دبیرستان ۶ کلاس انتخاب شد. داده ها با سیاهه تجدیدنظر شده دل بستگی پدر و مادر و هم سال های آرمسدن و گرنبرگ ۱۹۸۷ و سنجه نمویافتگی هیجانی سینک و بهارگاوا  ۱۹۷۴ که نمره گذاری آن وارونه و نمره کم در آن به معنای نمویافتگی بیش تر است گردآوری و پس از حذف داده های مخدوش ۱۵۹ نفر و پرت ۷ نفر، داده های ۳۳۴ نفر تحلیل شد. یافته­ها: یافته­ها نشان داد دل بستگی به مادر (۲۹۲/۰- = r، ۰۰۴/۰=P)،  به پدر (۳۳۷/۰- = r، ۰۰۴/۰=P) و هم سال ها  (۲۹۲/۰- = r، ۰۰۸/۰=P) با نمویافتگی هیجانی نوجوانان رابطه دارد. دل بستگی به پدر و هم سال ها در مجموع تبیین کننده ۱۴ درصد از پراکنش نمویافتگی هیجانی نوجوانان بود (۰۰۱/۰=P) و در رابطه بین دل بستگی به پدر و مادر و نمویافتگی هیجانی، دل بستگی به هم سال ها نقش میانجی گر را داشت ( ۱۸۱/۰- =β، (۰۰۵/۰P=). نتیجه­گیری: برای پیشگیری و درمان مشکلات روانی-اجتماعی نوجوانان توجه بیش تر به تاثیر دل بستگی نوجوانان به هم سال ها در سلامت هیجانی آن ها بایسته است.

دل بستگی, هم سال ها, پدر و مادر, نمویافتگی, هیجان, نوجوانان