اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش علائم افسردگی کارکنان مرد نظامی مبتلا به دیابت نوع۲

مقدمه: دیابت یک بیماری شایع و پیشرونده می باشد. افراد مبتلا در طی درمان و متعاقب آن اختلالات جسمی و عاطفی متعددی را تجربه می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش علائم افسردگی کارکنان نظامی مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و با دو گروه آزمایش و گروه کنترل انجام شد. ۶۰ نفر بیمار مبتلا به بیماری دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به یک بیمارستان نظامی با استفاده از مقیاس افسردگی DASS-۲۱ و مصاحبه ساختار یافته (DSM-IV-TR) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از بین شرکت کنندگانی که نمرات افسردگی آنان در این آزمون بالاتر از نقطه برش متوسط (۱۴ و به بالا) بود، ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر یا گروه در لیست انتظار درمان) تقسیم شدند. تعداد ۸ جلسه مداخله پذیرش و تعهد درمانی (۲ جلسه انفرادی و ۶ جلسه به صورت گروهی) برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش ارائه شد و جهت گروه کنترل در حین تحقیق هیچ گونه مداخله درمانی انجام نشد. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش در طی ۸ جلسه مداخله و پیگیری ۳ ماهه، کاهش معنی داری نسبت گروه کنترل داشتند (۰۵/۰>p). بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد می تواند در کاهش شدت علائم افسردگی کارکنان مرد نظامی مبتلا به دیابت نوع ۲ موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Depressive Disorders ، Acceptance and Commitment Therapy ، Military Personnel ، Type ۲ Diabetes ، اختلال افسردگی ، درمان پذیرش و تعهد (ACT) ، کارکنان مرد نظامی ، دیابت نوع ۲