مقایسه استرس ادراک شده و خودناتوان سازی پرستاران در نوبت های کاری مختلف

مقدمه: پرستاران از جمله شاغلینی هستند که به دلیل حساسیت بالای کارشان در محیط شغلی دچار استرس می شوند. همچنین، استرس با خودناتوان سازی در ارتباط است. بنابراین هدف این مطالعه مقایسه استرس ادراک شده و خودناتوان سازی پرستاران در نوبت های مختلف کاری است. روش بررسی: شرکت کنندگان این پژوهش علی-مقایسه ای، ۷۲ نفر از پرستاران (۳۲ نفر نوبت صبح و ۴۰ نفر نوبت عصر و شب) یکی از بیمارستان های شهر تهران در سال ۹۶-۱۳۹۵ بود که از طریق نمونه گیری در دسترس و تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. برای بررسی تفاوت بین سه نوبت کاری از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بین سه گروه در استرس ادراک شده تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین سه گروه پرستاران نوبت کاری در خودناتوان سازی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰=p) به طوری که در خودناتوان سازی ادعایی به ترتیب میانگین نوبت صبح، عصر و شب از کم به زیاد بود و در خودناتوان سازی رفتاری این میانگین ها معکوس بودند. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد استرس ادراک شده در بین پرستاران نوبت های مختلف کاری به دلیل حساسیت این کار بالاست. در رابطه با خودناتوان سازی نیز به دلیل اینکه حضور متخصصین در شب ها در کنار پرستاران کم رنگ تر می شود و پرستاران می بایست خود تصمیم گیرنده باشند، این ویژگی بیشتر قابل مشاهده است.  

کلیدواژه ها:

Occupational Stress ، Behavioral Self-Handicapping ، Claimed Self-Handicapping ، Nursing ، Shift Work Schedule ، استرس شغلی ، خودناتوان سازی ادعایی ، خودناتوان سازی رفتاری ، پرستاری ، نوبت کاری