رضایت و فرسودگی شغلی در میان دستیاران رشته بیماری های داخلی: مطالعه مقدماتی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

پیش زمینه: برای اصلاح برنامه های آموزشی، بهبود کیفیت خدمات رسانی به بیماران و افزایش توانمندی دستیاران، لازم است فاکتورهای شغلی موثر مورد بررسی قرار گیرند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ابعاد فرسودگی شغلی، رضایت شغلی و میزان خستگی در میان دستیاران رشته بیماری های داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است.  روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی که به روش مقطعی در سال ۱۳۹۳ انجام شد، نمونه مورد پژوهش شامل دستیاران تخصصی رشته بیماریهای داخلی بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه ای حاوی سوالاتی در چهار بخش شامل اطلاعات فردی، رضایت شغلی، فرسودگی شغلی (با استفاده از پرسش نامه مازلاک) و میزان خستگی (آزمون خواب آلودگی اپ ورث) استفاده شد. یافته ها: بیست و یک نفر (۶۲% مرد) به سوالات مطرح شده در نظرسنجی پاسخ گفتند. میانگین سنی پاسخ دهندگان ۳.۴ ± ۳۳.۷ سال بود. میزان رضایت شغلی در اکثر متغیر ها متوسط به پایین بود. در مجموع، ۷۱.۴% از پاسخ دهندگان دچار فرسودگی شغلی شدید و ۲۳.۸% دچار فرسودگی شغلی متوسط بودند. بین بعضی از ابعاد فرسودگی شغلی با رضایت شغلی ارتباط معنی دار معکوسی بدست آمد. میانگین امتیاز خستگی بر اساس معیار خواب آلودگی اپ ورث، ۴.۷ ± ۱۰.۸ بود. پنج نفر (۲۳.۸%) از پاسخ دهندگان خستگی زیاد را گزارش کردند. بین تعداد کشیک در ماه و میزان خستگی ارتباط معناداری وجود داشت (P = ۰.۰۴۸, r = ۰.۴۳۰). افرادی که شدت فرسودگی شغلی بیشتری داشتند، تعداد کشیک بیشتری در ماه می دادند، هرچند بین این دو متغیر (تعداد کشیک و فرسودگی شغلی) همبستگی معنی داری وجود نداشت (۰.۱۱۲ = P). نتیجه گیری: لازم به نظر می رسد برای بهبود کیفیت آموزش، افزایش رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی در میان دستیاران رشته بیماری های داخلی، بازبینی کوریکولوم آموزشی (شامل متعادل سازی تعداد کشیک ها، افزایش تقسیم کار بین دستیاران سال های مختلف و ...) باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رشته بیماری های داخلی ، رضایت شغلی ، فرسودگی شغلی ، دستیاری ، حجم کار