شیوع تجربه پوسیدگی دندان در دانش آموزان ۸ تا ۱۱ ساله مدارس ابتدایی مشهد

پیش زمینه: ارزیابی وضعیت سلامت دهان و دندان در برنامه ریزی بهداشتی-درمانی جامعه نقش مهمی دارد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی شیوع تجربه پوسیدگی دندان در دانش آموزان ۸ تا ۱۱ ساله مدارس ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی ۸۷-۱۳۸۶ بود. روش ها:دانش آموزان ۸ تا ۱۱ ساله ازمدارس دولتی ابتدایی نواحی ۳، ۴ و ۵ آموزش و پرورش شهر مشهد انتخاب شدند. متغیرهای مطالعه شامل سن کودک، تعداد دفعات مسواک زدن روزانه، سطح تحصیلات پدر و درآمد خانواده جمع آوری شد. برای بررسی شیوع تجربه پوسیدگی دندان از شاخص دندان های فاسد، ازدست رفته و یا پر شده (dmft وDMFT) استفاده شد. شیوع پوسیدگی دندانی به صورت درصد افرادی که تجربه پوسیدگی دندان شیری یا دائمی داشتند ( DMFT > ۰یا dmft > ۰)، بیان شد. یافته ها:در این مطالعه ۵۵۲ دانش آموز با میانگین سنی ۹.۶ سال مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع تجربه پوسیدگی در دندان های دائمی کودکان مورد مطالعه ۶۰% و در دندان های شیری ۸۵% بود. شیوع تجربه پوسیدگی در مجموع سیستم دندانی شیری و دائمی ۹.۹۵% بود. میانگین DMFT دختران ۱.۳ ± ۱.۳ و در پسران ۱.۲۲  ±۱.۲۵ بود که از لحاظ آماری بطور معنی داری متفاوت نبودند (۰.۵۹ = P). میانگین  dmftدختران ۲.۵۶ ± ۳.۲۸ و در پسران ۲.۴۳ ± ۳.۴۳ بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (۴۲/۰=P ). آنالیز میانگین دو متغیر DMFT و dmft در پاسخ های افراد مطالعه به سوال تعداد دفعات مسواک زدن در طول روز نشان داد که اختلاف آماری معنی داری وجود دارد (به ترتیب ۰.۰۵، ۰.۰۳ =P )، بدین معنی که کودکانی که پاسخ داده بودند در طول روز ۳ بار مسواک می‎زنند، کمترین میزان DMFT و dmft را داشتند. نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر نشانگر افزایش ۳۸ درصدی DMFT نسبت به آمار متوسط کشوری در سال ۱۳۷۷ و ۵۶ درصدی تجربه پوسیدگی دندانی کودکان نسبت به مطالعه سال ۱۳۸۲ در میان کودکان ۹ ساله خراسان بود.چنین چالشی لزوم تشخیص زودهنگام پوسیدگی در کودکان مدارس ابتدایی مشهد و اجرای برنامه های ارتقای سلامت دهان و دندان را در مدارس مطرح می سازد.

کلیدواژه ها:

مطالعات بهداشت دندان ، شاخص دندان پوسیده ، از دست رفته یا پرشده ، ایران ، بهداشت دهان ، دانش آموزان