اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه بروز بیماری های مزمن فیزیولوژیک همچون دیابت موجب شکل گیری آسیب های روان شناختی همچون افسردگی در افراد مبتلا می شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. روش کار روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری شش ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود که در سال ۹۸-۱۳۹۷ به مطب پزشکان متخصص دیابتی شهر شیراز مراجعه کرده بودند. در این پژوهش تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه ۳۰ بیمار). بیماران حاضر در گروه آزمایش به مدت ۱۴ جلسه طی سه ماه و نیم تحت درمان مبتنی بر هیجان قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه اضطراب (بک، ۱۹۸۸) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۹۶) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری ۲۳SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب و بهزستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار دارد (۰۰۱/۰>p). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش اضطراب و بهبود بهزستی روان شناختی این بیماران شود. نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر هیجان با  تمرکز بر آگاهی و مدیریت هیجانات و آگاهی افراد نسبت به پردازش های هیجانی، می تواند یک درمان کارآمد جهت کاهش افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو به شمار رود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر هیجان ، افسردگی ، دیابت نوع دو