اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی

ازدواج و روابط زناشویی یکی از مهم ترین و اساسی ترین موضوعات مورد توجه جامعه بشری است و اولین تعهد عاطفی و حقوقی است که افراد بزرگسال قبول می کنند. با توجه به آمار بالای طلاق و مشکلات زناشویی، هدف پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی آموزش تعهد و پذیرش بر رضایت زناشویی بر زنان بد سرپرست بود. پژوهش نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان بدسرپرست تحت حمایت سازمان بهزیستی شهرستان پاکدشت و در سال ۱۳۹۷ بود که تعداد ۳۰ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین گردید. از جامعه آماری تعداد ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه با روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای به دست آوردن نمرات پیش آزمون ابزار پرسشنامه رضایت زناشویی روی هر دو گروه انجام شد. سپس جلسات اموزش برنامه پذیرش و تعهد براساس یک طرح از پیش تعیین شده، به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای یک بار در هفته بر روی گروه آزمایش اجرا گردید و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات آموزشی، هر دو گروه برای به دست آمدن نمرات پس ازمون، مجددا با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شده است. براساس نتایج بدست آمده به وسیله آزمون تلحیل کوواریانس چند متغیره درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر رضایت زناشویی P=۰/۰۰۱ زنان بدسرپرست تاثیر داشته است. همچنین براساس تحلیل کوواریانس تک متغیره درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر میزان رضایت زناشویی زنان بد سرپرست تاثیر داشته است. میزان این تاثیر ۰/۵۷ بوده است که توسط مداخله متغیر مستقل ایجاد شده است.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، زنان بد سرپرست ، آموزش تعهد و پذیرش