نقد انگاره ناروا بودن ستایش های امیر مومنان (علیه السلام) از خود با تکیه بر خطبه های نهج البلاغه

امیر مومنان، امام علی (علیه السلام) در میان سخنان نورانی و ارزشمند خود که در قالب خطابه یا غیر آن بیان فرمودند، به دلایلی به معرفی خود پرداختهاند که در مواردی به تمجید، ستایش و مدح کشیده شده است. ممکن است گروهی این بیانات را با دیده ابهام نگریسته و به گمان غیر اخلاقی بودن هرگونه خودستایی و دور بودن آن از ساحت مقدس امام (علیه السلام)، به سخنان حضرت تردید کنند. این نوشتار بر آن است تا با رویکرد دفاع از معارف علوی، به ویژه کتاب شریف نهج البلاغه و خطبههای آن، از سخنان حضرت علی (علیه السلام) دفاع کرده و شبهه غیراخلاقی بودن این خودستاییها را دفع کند. در این راستا به این دستاورد پژوهشی نائل آمد که بیانات تمجیدآمیز امام علی (علیه السلام) از خود، از باب خودستایی مذموم و نکوهیده نبوده، بلکه از باب معرفی خود بر اساس ویژگیهای شخصیتی منحصر به فردی است که حضرت دارا بودند و کاملا روا و شایسته و به مقتضای حال و ضرورت بوده است. پس به مناسبت، حکمتهای تمجید امام علی (علیه السلام) از خود، مورد توجه قرار گرفت که اهم آن ها عبارت اند از: ذکر نعمتهای خداوند، بیان حقایق تاریخی، دفاع از خود در برابر تهمتها و ارائه الگوی کامل برای هدایت مردم. چکیده (عربی): نقد التصور القائم علی ان مدح امیر المومنین نفسه مذموم بالاعتماد علی خطب نهج البلاغه یقدم الامام علی (علیه السلام) نفسه بین احادیثه الرائعه القیمه خطابه کانت ام غیرها لاسباب ما و یمیل الی الفخر فی بعض الاحیان. حیث یری البعض ان مثل هذه الاقوال و التصریحات تثیر الشکوک، فیزعمون ان مثل هذا الکلام یدل علی الفخر، فیبعد کل البعد عن الاخلاق و عن شخصیه الامام علی (علیه السلام). یسعی هذا المقال ان یدافع عن هذا النوع من احادیث الامام علی (علیه السلام) و یدفع عنها شبهه اللااخلاقیه من خلال الذود عن المعارف العلویه لاسیما کتاب نهج البلاغه و خطبه. هذا و نستنتج من هذه الدراسه ان مثل هذا الکلام للامام (علیه السلام) لا یدل علی الفخر الذمیم، بل علی تقدیم نفسه وفق میزات شخصیته الفریده حیث التعبیر عنه لیس جدیرا فحسب، بل امر تقتضیه ضروره الحال و بالمناسبه رکزنا علی حکم الامام (علیه السلام) التی یمدح فیها نفسه و اهمها هو: تعداد نعم الله تعالی و تبیان الحقائق التاریخیه و الذود عن نفسه امام التهم و تقدیم انموذج متکامل لارشاد الناس. الالفاظ المحوریه: نهج البلاغه، الشبهات حول نهج البلاغه ، الفخر، مدح الامام علی (علیه السلام) لنفسه