مقایسه کنترل وضعیتی و استقامت عضلات مرکزی در افراد با و بدون هایپرلوردوزیس

تغییرات در پاسچر طبیعی و استقامت عضلات تنه بر روی کنترل وضعیتی موثر است. علی‌رغم اینکه هایپر لوردوزیس یکی از ناهنجاری‌های شایع ستون فقرات است، بررسی عملکرد تعادلی افراد مبتلا به آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه کنترل وضعیتی و استقامت عضلات مرکزی بین افراد مبتلا به هایپرلوردوزیس و افراد بدون هایپرلوردوزیس است. در این مطالعه ۲۶ زن با روش غیرتصادفی به‌عنوان گروه هایپر لوردوز و ۲۶ زن به‌عنوان گروه با انحنای طبیعی قوس کمر انتخاب شدند. زاویه لوردوزیس آزمودنی‌ها با خط‌کش منعطف اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون تعادلی Y استفاده گردید. استقامت عضلات مرکزی در چهار طرف با استفاده از آزمون‌های عملکردی مک‌گیل شامل آزمون خم کردن تنه، آزمون باز کردن تنه (آزمون تعدیل‌یافته بیرینگ سورنسون) و آزمون پل زدن به چپ و راست اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار استنباطی تی مستقل استفاده گردید. اختلاف معناداری بین تعادل پویا (۰۰۹/۰=P) و نیز استقامت عضلات مرکزی (۰۳۲/۰=P) افراد با و بدون هایپرلوردوزیس مشاهده شد. یافته‌های این مطالعه نشان داد که ناهنجاری وضعیتی هایپرلوردوزیس با کاهش استقامت عضلات مرکزی تنه، توانایی فرد را در کنترل وضعیتی پویا کاهش می‌دهد و در انجام فعالیت‌های نیازمند تعادل اختلال ایجاد می‌کند

کلیدواژه ها:

کنترل وضعیتی ، هایپرلوردوزیس ، تعادل پویا ، استقامت عضلات مرکزی.