مقایسه کنترل وضعیتی و استقامت عضلات مرکزی در افراد با و بدون هایپرلوردوزیس

تغییرات در پاسچر طبیعی و استقامت عضلات تنه بر روی کنترل وضعیتی موثر است. علی رغم اینکه هایپر لوردوزیس یکی از ناهنجاری های شایع ستون فقرات است، بررسی عملکرد تعادلی افراد مبتلا به آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه کنترل وضعیتی و استقامت عضلات مرکزی بین افراد مبتلا به هایپرلوردوزیس و افراد بدون هایپرلوردوزیس است. در این مطالعه ۲۶ زن با روش غیرتصادفی به عنوان گروه هایپر لوردوز و ۲۶ زن به عنوان گروه با انحنای طبیعی قوس کمر انتخاب شدند. زاویه لوردوزیس آزمودنی ها با خط کش منعطف اندازه گیری شد. برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون تعادلی Y استفاده گردید. استقامت عضلات مرکزی در چهار طرف با استفاده از آزمون های عملکردی مک گیل شامل آزمون خم کردن تنه، آزمون باز کردن تنه (آزمون تعدیل یافته بیرینگ سورنسون) و آزمون پل زدن به چپ و راست اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی تی مستقل استفاده گردید. اختلاف معناداری بین تعادل پویا (۰۰۹/۰=P) و نیز استقامت عضلات مرکزی (۰۳۲/۰=P) افراد با و بدون هایپرلوردوزیس مشاهده شد. یافته های این مطالعه نشان داد که ناهنجاری وضعیتی هایپرلوردوزیس با کاهش استقامت عضلات مرکزی تنه، توانایی فرد را در کنترل وضعیتی پویا کاهش می دهد و در انجام فعالیت های نیازمند تعادل اختلال ایجاد می کند

کلیدواژه ها:

کنترل وضعیتی ، هایپرلوردوزیس ، تعادل پویا ، استقامت عضلات مرکزی.