بررسی مقایسه ای اثر کاتچین و نانوسامانه کاتچین در جلوگیری از وقوع استرس اکسیداتیو با آلومینیوم کلرید

آلومینیوم یکی از فراوانترین فلزات موجود بر روی زمین است که اگر وارد بدن شود سبب ایجاد آسیب اکسیداتیو میشود. هدف از این پژوهش بررسی مقایسهای اثر کاتچین و کاتچین کپسوله در نانوسامانه حساس به pH در جلوگیری از وقوع استرس اکسیداتیو با آلومینیوم کلرید است. بدین منظور ۳۶ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم به صورت تصادفی به ۶ گروه تقسیم شدند و تیمارها انجام شد. پس از پایان دوره تیمار، از موش ها خونگیری انجام و سرم جدا شد. سپس سطح آنتی اکسیدان تام به روشFRAP و میزان پراکسیداسیون لیپیدها از طریق سنجش سطح مالون دی آلدهید اندازه گیری شد. سطح آنتی اکسیدان تام در گروه شاهد ۸۰۰,۱۳±۷۴,۱۹، در گروه تیمار با کاتچین ۷۰۳,۴۶±۷۹,۲۸، در گروه های تیمار با آلومینیوم کلرید ۴۷۳,۸۰±۲۲,۲۹، نانوسامانه کاتچین ۶۹۹,۱۳±۹۹,۱۵، آلومینیوم کلرید و نانوسامانه کاتچین ۵۹۵,۸۰±۵۳,۳۴ و آلومینیوم کلرید و کاتچین ۵۷۸,۱۳±۸۴,۷۰ بود. سطح مالوندیآلدهید در گروه کنترل ۱,۹۰±۰,۱۶، در گروه های تیمار با کاتچین ۱,۹۶±۰,۲۸ ،آلومینیوم کلرید ۴,۳۷±۰,۳۳، نانوسامانه کاتچین ۱,۹۰±۰,۲۲، آلومینیوم کلراید و نانوسامانه کاتچین ۲,۳۸±۰,۵۵، آلومینیوم کلرید و کاتچین ۲,۲۸±۰,۴۲ بود. با توجه به نتایج این تحقیق، سطح آنتی اکسیدان تام در گروه تیمار با آلومینیوم کلرید کاهش معنیداری نسبت به گروه شاهد نشان داد. سطح مالون دی آلدهید در گروه تیمار با آلومینیوم کلرید افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان داد در حالیکه استفاده از کاتچین و یا نانوسامانه کاتچین از افزایش سطح آن جلوگیری می کند. بر اساس این نتایج میتوان دریافت که نانوذره حساس به pH توانسته است در محیط روده به خوبی کاتچین را رها نموده و سبب بروز اثرات آنتی اکسیدانی موثرتر در مقایسه با کاتچین شود.

کلیدواژه ها:

FRAP ، MDA ، نانوذره ، رت