اثر تائورین بر تغییرات بافت شناسی تخمدان موش پس از پیوند اتوگرفت در عضله سرینی سطحی

پیوند تخمدان یک روش امیدوارکننده برای حفظ باروری در بیماران سرطانی که تحت شیمیدرمانی/ پرتودرمانی قرار میگیرند، است. با این حال، یکی از محدودیتهای عمده این روش آسیب ایسکمی- ریپرفیوژن (IR) است، که باعث آسیب به سلولهای فولیکولی و کاهش تعداد فولیکولها در تخمدانهای پیوندی میشود. هدف ما بررسی اثر تائورین به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانی و آنتیآپوپتوزی بر تغییرات بافت شناسی تخمدانهای پیوندی موش بود. ۱۸ موش ماده نژاد ۵-۴) NMRI هفتهای) به سه گروه: کنترل، پیوندی و پیوندی + تائورین (۲۰۰ mg/kg/day) تقسیم شدند. موشها از ۱ روز قبل پیوند تا ۷ روز بعد تیمار شدند. ۲۸ روز پس از پیوند، تخمدانها مورد مطالعه استریولوژیکی قرار گرفتند و درصد فولیکولهای آپوپتوتیک با استفاده از تکنیک TUNEL سنجیده شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی، آنالیز و تفاوت میانگینها در سطح p<۰/۰۵ معنیدار در نظر گرفته شد. کاهش معنیداری در حجم کل تخمدان (p<۰/۰۰۱)، حجم کورتکس (p<۰/۰۰۱) و حجم مدولا (p<۰/۰۰۱) و تعداد انواع مختلف فولیکولها (p<۰/۰۰۱) در گروه پیوندی نسبت به کنترل مشاهده شد، در حالیکه حجم کل تخمدان (p<۰/۰۱)، حجم کورتکس (p<۰/۰۱) و حجم مدولا (p<۰/۰۴) و تعداد انواع مختلف فولیکولها (p<۰/۰۰۱) در گروه پیوندی + تائورین نسبت به گروه پیوندی به طور معنیداری افزایش یافت. میزان آپوپتوز در گروه پیوندی نسبت به کنترل به طور معنیداری افزایش یافت (p<۰/۰۰۱)، در حالیکه در گروه پیوندی + تائورین نسبت به گروه پیوندی به طور معنیداری کاهش یافت .(p<۰/۰۰۱) نتایج نشان داد که تیمار تائورین می تواند آسیبهای ناشی از IR به بافت تخمدان پیوندی را کاهش دهد و بقای فولیکولی را از طریق کاهش آپوپتوز بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

پیوند تخمدان ، ایسکمی- ریپرفیوژن ، استریولوژی ، آپوپتوز