اثر اندازه ریزنمونه و محیط کشت در کشت مریستم توت فرنگی (Fragaria ananassa)

امروزه روشهای کشت بافت گیاهی به عنوان ابزار مفیدی برای ایجاد تنوع ژنتیکی به منظور به نژادی محصولات کشاورزی و همچنین تولید گیاهان عاری از بیماری به کار میروند. باززایی گیاه از طریق کشت مریستم یکی از مهمترین روشهای تولید گیاهان عاری از ویروس است. با توجه به اهمیت تولید توت فرنگی و خسارات ناشی از بیماریهای ویروسی به آن، لزوم اجرای یک مدیریت صحیح در تولید مواد گیاهی عاری از ویروس ضروری به نظر میرسد. این تحقیق در آزمایشگاه زیست فناوری گیاهی دانشگاه تبریز با هدف بهینه سازی کشت مریستم توتفرنگی رقم گاویتا و بررسی عوامل دخیل در آن انجام گرفت. در آزمایش اول به منظور بررسی اثر اندازه گنبد مریستمی در کشت مریستم، مریستم های توت فرنگی رقم گاویتا در سه اندازه گنبد مریستمی بدون برگ آغازین، گنبد مریستمی با یک برگ آغازین و گنبد مریستمی با دو برگ آغازین جدا و در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ تکمیل شده با یک میلی گرم در لیتر BAP و ۰/۲ میلی گرم در لیتر IAA استقرار یافتند. آزمایش دوم با هدف بررسی تاثیر نوع محیط کشت در کشت مریستم با کشت گنبد مریستمی در سه نوع محیط کشت مایع، نیمه جامد و جامد MS حاوی یک میلی گرم در لیتر BAP و ۰/۲ میلی گرم در لیتر IAA انجام گرفت. تمامی آزمایشها در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار انجام شد. صفات مورد ارزیابی شامل درصد زندهمانی مریستمها، تعداد شاخساره های حاصل از مریستم و طول شاخساره های حاصل بود. نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری در سطح % ۱ بین اندازه گنبد مریستمی و تعداد و طول شاخساره های حاصل از مریستم وجود دارد که بهترین نتایج مربوط به گنبد مریستمی با دو برگ آغازین بود. در نتایج مربوط به نوع محیط، مشخص شد که اختلاف معنیداری در سطح %۱ بین نوع محیط کشت و القای مریستم وجود دارد و بهترین نتیجه مربوط به کشت گنبد مریستمی در محیط نیمه جامد بود که تمامی مریستمها باززا شده و از نظر تعداد و طول شاخه مطلوب بودند.

کلیدواژه ها:

گاویتا ، گنبد مریستمی ، ویروس ، MS