پاسخ فیزیولوژیکی گیاه برنج به محلول پاشی متیل جاسمونات تحت شرایط تنش شوری در مرحله رویشی

جاسمونیک اسید و متیل استر آن، متیل جاسمونات از تنظیمکننده های رشد گیاهی میباشند که بر بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه تاثیر میگذارند. از سویی دیگر، تنش شوری از جمله عوامل محدودکننده رشد گیاهی میباشد. به همین منظور، جهت بررسی تاثیر محلول پاشی متیل جاسمونات و تنش شوری بر خصوصیات فیزیولوژیک گیاه برنج (رقم طارم محلی) در مرحله رویشی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که صفات نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی، مس و منگنز ریشه و همچنین کلروفیل کل و میزان گلایسین بتائین تحت تاثیر برهمکنش تنش شوری و محلول پاشی متیل جاسمونات قرار گرفت. مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین میزان عناصر موجود در ریشه گیاه برنج مربوط به تیمار عدم تنش شوری و محلول پاشی متیل جاسمونات بود. در مقابل، کمترین میزان عناصر موجود در ریشه گیاه برنج مربوط به تیمار تنش شوری ۱۰ دسی زیمنس بر متر و عدم کاربرد متیل جاسمونات بود. با افزایش تنش شوری، بر میزان گلایسین بتائین افزوده شد و بیشترین میزان آن در تیمار محلول پاشی متیل جاسمونات و تنش شوری ۱۰ دسیزیمنس بر متر به میزان ۱/۳۶ میکرومول بود. میزان کلروفیل کل نیز در تیمار محلول پاشی متیل جاسمونات و عدم تنش شوری به میزان ۱۲/۲۱ میکرومول بر گرم وزن تر دارای بالاترین مقدار بود. نتایج تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که مولفه اول و دوم در مجموع ۹۹ درصد از واریانس کل را به خود اختصاص دادند. بر اساس نتایج بایپلات، مشاهده شد که تیمار محلول پاشی متیل جاسمونات+تنش شوری ۱۰ دسی زیمنس بر متر با صفت گلایسین بتائین همبستگی بالایی داشت.

کلیدواژه ها:

آهن ، تنش شوری ، کلروفیل ، گلایسین بتائین