بررسی مسکن دردوبعد ایرانی اسلامی و سنتی معاصر

مسکن یعنی جایی که انسان سکونت دارد. سکونت پیش شرط لازم در تبدیل یک فضا به خانه است، شناختارزش های سکونت همان پناه جستن در ضمیر ناخود آگاه است. مسکن یکی از مهمترین عوامل زندگی بشریاست که بیش از نیمی از زندگی انسان در آن می گذرد، همواره مفهوم اصلی خود یعنی فراهم کردن شرایطآرامش و آسایش برای افراد خانواده را به خوبی فراهم نموده است. آنچه معماری خانه های مسلمان نشین را ازسایر معماری خانه های مسکونی جهان جدا می کند، احترام به انسان و فضا در تعریف مفهومی خاص از خانهبرای بیان مفهوم سکونت می باشد، احترام به انسان و فضا همان مسئله ای است که معماری خانه های ایرانیگذشته را مورد حیرت و شگفتی روح انسانی قرار می دهد. این مقاله با تکیه بر بررسی کیفی، و بهره گیری ازتحقیق کتابخانه ای انجام شده است. هدف اصلی تحقیق، بررسی مسکن در بعدایرانی اسلامی و سنتی معاصر میباشد. هدف دیگر، تعیین ارتباط بین معماری اسلامی و معماری خانه های سنتی معاصر است.چگونه می توان خانه ای را با معماری اسلامی ایرانی طراحی کرد که آرامش ساکنان آن را فراهم کند؟ در نتیجهشناسایی شیوه و ترجیحات رایج زندگی در جامعه و تاثیرات آن در طراحی حیاتی است. آغاز دوره معاصر ایران،آغاز تغییرات وسیع در همه زمینه ها است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، معماری ایرانی ، معماری سنتی معاصر ، ایرانی اسلامی