شهرزاد شریفی - ارشد شهرسازی گرایش طراحی شهری دانشگاه علم و صنعت ایران

هدف نهایی تمامی سیاست ها و اقدامات اقتصادی رسیدن به توسعه پایدار است که در آن نیازهای فعلی، بدون تخریبتوانایی های نسل آینده برآورده می گردد. برای دستیابی به شرایط مناسب توزیع امکانات، بایستی به بررسی شرایط فعلیبرخورداری جامعه پرداخت و روند حرکتی جامعه را مورد بررسی قرار داد. یکی از مطالعات معمول در این راستا شناساییدرجه توسعه یافتگی است که ممکن است در سطوح مختلف شهری، استانی، ملی و یا بین - المللی انجام شود. بر همیناساس در این تحقیق اقدام به سنجش سطح توسعه یافتگی شهرستان ای استان سیستان و بلوچستان شده است. نوعتحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق «توصیفی- تحلیلی» است.روش جمع آوری داده های اولیه به صورت اسنادی می باشد. جامعه آماری این پژوهش ۱۴ شهرستان استان سیستان وبلوچستان است و داده های مورد استفاده با استفاده از اطلاعات سرشماری نفوس و مسکن استفاده شده است که ۲۰شاخص استخراج شده است. بر این اساس شهرستان های زابل، زاهدان و خاش رتبه های اول تا سوم را به خود اختصاصداده اند و را به خود اختصاص داده است و شهرستان های ایرانشهر، سراوان و زابلی در رتبه های آخر توسعه یافتگی هستند.

توسعه یافتگی، سیستان و بلوچستان، مدل Vikor_AHP