نقش ضرایب کاهش مقاومت در طراحی بر مبنای عملکرد در برابر زلزله

در این مقاله مولفه های مختلف ضرایب را معرفی کرده و راجع به نحوه استفاده از آنها در طراحی مقاوم در برابر زمین لرزه بر مبنایعملکرد بحث می کند. مولفه اول مورد بحث، کاهش مقاومت جانبی ناشی از رفتار غیر خطی در سازه می باشد که ظرفیت اتلاف انرژیهیستری سازه را لحاظ می نماید. مقاله حاضر ابتدا چکید ه ای مطرح کرده و مطالعات آماری اخیر درمورد ضرایب کاهش مقاومت محاسبهشده برای سی ستم هایی با یک درجه آزادی را باهم مقای سه می کند که وقتی در معرض تعداد زیادی حرکت و تکان زمین در موقع زمینلرزه قرار گرفتند، متحمل تغییر شکل غیر الا ستیکی متفاوتی شدند. علی رغم استفاده از پایگاه های داده تکان های زمین، نتایج حاصل ازمطالعات مختلف، شباهت بسیارزیادی به هم دارد. پارامترهای اصلی اثرگذار بر دامنه کاهش مقاومت در اینجا مورد بحث قرار گرفته ا ست.ارزیابی نتایج حا صله ن شان می دهد که کاهش مقاومت به خاطر رفتار غیر خطی، عمدتا مت اثر از ماکزیمم شکل پذیری ناشی از جابجاییقابل تحمل، زمان سیستم و شرایط خاک در محل واقع می شود. بر اساس این پارامترها، عبارات ساده ای مطرح شده است که از آنها میتوان در آئین نامه ها استفاده نمود. در ادامه مقاله حاضر در مورد نحوه اصلاح ضرایب کاهش مقاومت در سیستم هایی با یک درجه آزادیبرای ا ستفاده در طراحی سی ستم هایی با چند درجه آزادی تو ضیح می دهد. کاهش نیروهای طراحی به خاطر مقاومت بیش از حد نرمالمورد بحث قرار گرفته است. این قبیل کاهش ها ناشی از این مسئله است که مقاومت جانبی سازه به طور نمونه بالاتر از ظرفیت مقاومتاسمی سازه می باشد. این قبیل کاهش ها را می توان تقسیم نمود و بدین طریق مقاومت اضافی حاصل از مقاومت اسمی نسبت به شکلگیری اولین لولایا مفصل پلاستیکی و مقاومت اضافی این نقطه نسبت به شکل گیری مکانیسم را لحاظ نمود.

کلیدواژه ها:

مقاومت ، مولفه ، کاهش ، خاک ، طراحی ، غیر خطی