تاثیر خشکسالی اقلیمی بر شوری خاک سطحی در دشت کاشان
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 350
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MMWS-1-2_004
تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1400
چکیده مقاله:
شور شدن خاک از جمله عوامل اصلی تخریب خاک به شمار می رود. طبیعتا کاهش بارندگی و افزایش تنش ناشی از خشک سالی، افزایش شوری خاک را در پی خواهد داشت. به منظور بررسی نقش خشک سالی در تشدید شوری خاک در دشت کاشان، دوره های خشک سالی توسط شاخص بارش استاندارد شده ((SPI، در شش بازه زمانی در دوره آماری ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ بررسی شد. نتایج بررسی این شاخص حاکی از این بود که سال های ۲۰۰۰، ۲۰۰۸، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ به عنوان سال مرجع با حداکثر شدت خشک سالی بوده است. تغییرات شوری در سال های مرجع با استفاده از شاخص شوری خاک (SI) حاصل از تصاویر ماهواره ای، سنجنده ETM+ از طریق نرم افزار ENVI(نسخه ۷.۴) بررسی شد. در پژوهش حاضر، نقشه واقعیت زمینی با روش نمونه برداری میدانی، مطالعات آزمایشگاهی و میان یابی در نرمافزار ArcGIS (نسخه ۱.۴.۱۰) بهدست آمد. مناسب ترین روش میان یابی برای سال های با شدت خشک سالی بیش تر طبق میانگین کم ترین مربعات خطا (RMSE) ارائه و روش وزن دهی معکوس فاصله (IDW) انتخاب شد. نتایج نشان داد که میان مقادیر شوری واقعی و میان یابی شده ارتباط معناداری در سطح یک درصد با ضریب همبستگی ۹۶/۰ برقرار است. این موضوع بیان می کند مدل حاصل شده تخمین گر مناسبی جهت برآورد شوری خاک است. هم چنین نتایج نشاندهنده وجود همبستگی معنادار در سطح یک درصد بین خشک سالی و شوری خاک (EC)با استفاده از روش اسپیرمن بود. نتایج نشان گر این امر بود که افزایش خشک سالی، افزایش شوری را در پی خواهد داشت، اگرچه این یک اصل نیست و در سال آماری ۲۰۱۶ این همبستگی معکوس به دست آمد و شاید به این علت است که اثر خشک سالی بر منابع آب و خاک با تاخیر بروز خواهد داد. بنابراین، لازم است در سیاست گذاری در جهت به کارگیری مدیریت ریسک خشک سالی به این موضوع توجه شود و از طریق توجه به این امر سبب کاهش اثرات خشک سالی شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدیه افشاری نیا
دانشجوی دکتری/ علوم مدیریت و کنترل بیابان، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان.
فاطمه پناهی
استادیار/ گروه علوم مدیریت و کنترل بیابان، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان،
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :