مقایسه اثربخشی تمرینات اگزرگیم و تمرینات قدرتی بر تعادل ایستا و پویا کودکان سندرم داون

هدف: هدف این تحقیق، بررسی و مقایسه اثربخشی تمرینات اگزرگیم و تمرینات قدرتی بر تعادل ایستا و پویا کودکان سندرم داون میباشد. روش: روش مورد استفاده در این مقاله از نوع نیمه تجربی و از دیدگاه هدف، یک تحقیق کاربردی میباشد. جامعه آماری این مطالعه، کودکان مبتلا به سندروم داون در بازه سنی ۶ تا ۹ سال در شهر تهران و در حد فاصل سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ میباشند. برای اعضای قرار گرفته در دسته تجربی، تمرینات قدرتی و و اگزرگیم به مدت ۲۰ جلسه ۴۰ دقیقه ای طراحی و اجرا گردید. روش آماری مورد استفاده در این مقاله، آمار توصیفی میباشد. همچنین، در بخش آمار استنباطی نیز از آزمون کولموگروف- اسمینروف جهت بررسی نرمال بودن داده ها استفاده شده است. علاوه براین، آزمون لون به منظور بررسی پیش فرض مساوی بودن واریانسها مورد استفاده قرار گرفته است. ابزار تحقیق شامل ابزار اندازه گیری تعادل های ایستا و پویا میباشد. یافته ها: تمرینات قدرتی و اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به سندروم داون موثر است. تمرینات قدرتی، استقامت و کنترل عصبی اندامهای تحتانی را افزایش میدهد و از این طریق سبب بهبود حفظ تعادل ایستا و پویا میشود. نتیجه گیری: تمرینات اگزرگیم در مقایسه با تمرینات قدرتی از اثربخشی بیشتری در حفظ تعادل ایستا و پویای کودکان سندروم برخوردار میباشند.

کلیدواژه ها:

تمرینات اگزرگیم ، تمرینات قدرتی ، تعادل ایستا ، تعادل پویا ، سندروم داون ، اندامهای تحتانی ، حفظ تعادل ، آزمون کولموکروف- اسمیرنوف.