رابطه ی غیرخطی انواع تجارت درون صنعت و نرخ تورم در کشورهای درحال توسعه ی منتخب

هدف اصلی مقاله­ی حاضر، بررسی رابطه­ی غیرخطی انواع تجارت درون­صنعت و نرخ تورم با استفاده از رگرسیون انتقال ملایم داده های تابلویی برای کشورهای درحال توسعه­ منتخب طی دوره­ی زمانی ۲۰۰۱-۲۰۱۶ میلادی می­باشد. در چارچوب نظریه­های جدید تجارت، رابطه­ی تجارت درون­صنعت و نرخ تورم قطعی و مشخص نمی­باشد و به ساختار بازار، تمایز محصول و صرفه­های ناشی از مقیاس و سایر عوامل از جمله آزادسازی تجاری، عبور نرخ ارز، اندازه­ی دولت و سرمایه­ی انسانی بستگی دارد. برای بررسی رابطه انواع تجارت درون صنعت و نرخ تورم، از دو مدل تجربی در چهار حالت بررسی شده است. بطور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان می­دهد که افزایش تجارت درون­صنعت عمودی و افقی موجب کاهش تورم می­شود که این یافته در راستای نتایج مطالعات کروگمن( ۱۹۸۱، ۱۹۷۹) می باشد. افزایش نرخ تورم نیز موجب کاهش تجارت درون­صنعت عمودی و افقی می­گردد. بر اساس نتایج بدست آمده به نظر می رسد ارتقای تجارت درون­صنعت به ویژه از نوع افقی بتواند ضمن بهبود تجارت خارجی به کنترل تورم نیز کمک کند.

کلیدواژه ها:

انواع تجارت درون صنعت ، نرخ تورم ، رگرسیون انتقال ملایم داده های تابلویی ، کشورهای درحال توسعه