تدوین مدل سازگاری زناشویی بر اساس امنیت روانی، صفات شخصیت و سبک های دلبستگی: نقش واسطه ای رشد روانی

هدف: مطالعه حاضر با تدوین مدل سازگاری زناشویی بر اساس امنیت روانی، صفات شخصیت و سبک های دلبستگی با میانجیگری رشد روانی در زنان و مردان انجام پذیرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و توصیفی -همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه زنان و مردان متاهل(۲۵ تا ۴۵سال) در منطقه ۸ تهران در سال ۱۳۹۹ – ۱۳۹۸بود، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۶۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶)، پرسشنامه امنیت روانی مزلو (۲۰۰۴)، پرسشنامه صفات شخصیتی نئو مک کری و کاستا (۱۹۸۵)، پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) و پرسشنامه سنجش رشد روانی اریکسون (۱۹۶۹) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار AMOS نسخه ۲۴ استفاده شد. یافته ها: ضرایب رگرسیونی مدل نشان می‎ دهد که متغیرهای ذکر شده بخوبی رابطه سازگاری زناشویی بر اساس امنیت روانی، صفات شخصیت و سبک های دلبستگی با میانجیگری رشد روانی در زنان و مردان را تبیین می‎ کند و مقادیر شاخص های برازش نشان داد که مدل اندازه گیری این پژوهش از وضعیت قابل قبولی برخوردار است ( ۸۹۷/۰= GFI). نتیجه گیری: بنابر نتایج مهمترین تاثیرپذیری سازگاری زناشویی شامل امنیت روانی، صفات شخصیت، رشد روانی و سبک های دلبستگی است؛ در نتیجه پیشنهاد می شود برای کمک به سازگاری زناشوئی زنان و مردان از نتایج این پژوهش استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، امنیت روانی ، صفات شخصیت ، سبک های دلبستگی ، رشد روانی