تاثیرپذیری کاربری اراضی طبیعی با تغییر در الگو های اقلیمی

اقلیم از جمله فاکتورهای مهم اکولوژیک محسوب می شود که تغییرات آن در عصر حاضر به عنوان مهم ترین تهدید برای توسعه پایدار مطرح است. [۱] پیش بینی آب و هواشناسان و هیدرولوژیست ها حاکی از آن است که در طول قرن حاضر اقلیم مرطوبتر و رگباریتر خواهد شد و تراز سطح آب دریاها نیز بالا خواهد آمد. این موضوع منجر به خطر سیل در رودخانه های داخلی و ساحلی شده و صدماتی را به وضعیت اقتصادی و اجتماعی بعضی از کشورها وارد خواهد کرد. تغییر اقلیم میتواند ذخیره کربن زمین را مانند دما و بارش تغییر دهد و محرکی برای تغییر کاربری اراضی یک منطقه باشد. [۳]اکوسیستم های کشور ایران اغلب دارای شرایط خشک و نیمه خشک می باشند. این اکوسیستم ها در شرایط فعلی به دلیل فعالیت های انسانی و شرایط بوجود آمده در اثر تغییرات اقلیمی، به شدت تحت فشار هستند و بسیاری از اکوسیستم های مناطق نیمه خشک، هم اکنون علائم اولیه تغییرات اقلیمی را بروز داده اند [۲] این روند به آهستگی صورت خواهد گرفت (حدود ۴۰۰ سال)، لذا نتایج و اثرات اندکی از تغییرات یاد شده در قرن آینده در اکوسیستم های کشور رخ خواهد داد. هدف از این پژوهش تعیین تغییرات اقلیمی بر اساس شاخصه های دما، بارش و رطوبت، مشخص نمودن اثر این تغییرات اقلیم بر کاربری اراضی طبیعی و کمک به تدوین برنامه های مدیریتی لازم برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم و ارائه ی راهکارهای منطبق در تغییرات کاربری اراضی، به منظور جلوگیری از زیان های اقتصادی در این حوزه می باشد. شیوه پژوهش این مطالعه به روش مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوا و بررسی منابع و یافته های نوین، متناسب با هدف پژوهش انجام شده است.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، کاربری اراضی ، اکوسیستم