شناسایی مزیت های سرزمینی تولیدات کشاورزی در ایران با رویکرد آمایشی

استفاده بهینه از منابع طبیعی یک سرزمین مستلزم شناسایی ظرفیت ها و تگناهای محیطی برای فعالیت های مختلف است. مدیریت فضای یک کشور برای فعالیت های گوناگون بر عهده برنامه آمایش سرزمین است. یکی از فعالیت هایی موجود در فضای سرزمینی ایران که نیازمند شناسایی الگوهای فضایی آن و بازآرایی است، کشاورزی و تولیدات مربوطه است. پژوهش حاضر به شناسایی الگوهای فضایی تولیدات کشاورزی و پتاسیل های موجود برای افزایش تولیدات کشاورزی در سطح کشور با مقیاس استانی می پردازد. داده های پژوهش از مرکز آمار جمع آوری شده است. جهت تحلیل از مدل های فضایی در نرم افزار GIS استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که الگوی فضایی فعالیت های کشاورزی در کشور عموما خوشه ای است. همچنین نتایج حاکی از آن است که بخش های غربی و شمال غربی نسبت به سایر بخش های کشور دارای پتانسیل برای توسعه فعالیت های کشاورزی است. اما بخش جنوبی و جنوب شرق کشور برای فعالیت های آبزی پروری دارا ظرفیت بهتری نسبت به سایر مناطق کشور است. در نهایت برای مدیریت بهینه فضای کشور در زمینه تولیدات کشاورزی پیشنهادهایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، مزیت ، کشاورزی تعادل فضایی