شناخت درمانی در افراد وابسته به مواد مخدر، تاکیدی بر افزایش خود کارآمدی و سلامت روان

دیدگاه زیربنایی رویکرد شناختی این است که رویدادهای ذهنی یعنی: انتظارات، اعتقادها و خاطرات می توانندعلت رفتار و آسیب روانی باشند. اگر این رویدادهای ذهنی تغییر کنند، تغییر رفتار و در پی آن بهبود اختلال رخخواهد داد. بدین ترتیب درمانگر شناختی، علت یا سببشناسی اختلالات روانی را در رویدادهای ذهنی آشفتهجستوجو میکند. از طرفی یکی از مراحل مهم در بیشتر مشاوره ها، به خصوص مشاوره مبتنی بر درمان شناختی،بر عهده گرفتن مسئولیت درمان توسط مراجع است. خودکارآمدی به نحوی پاسخ به این پرسش است که آیا منمی توانم از عهده انجام این کار برآیم؟ آموزش شناختی با دادن تکالیف مناسب و کار روی ارزشها و شناخت هامی تواند خودکارآمدی را در افراد افزایش دهد. آموزش شناختی رفتاری با تاکید بر انعطاف پذیری، شفاف سازیارزش ها، شناخت ها و بحث بر روی این موضوع که تغییر امکان پذیر است و همچنین انجام موفقیت آمیز تمریناتمختلف می تواند به افزایش خودکارآمدی و پذیرش مسئولیت مشاوره توسط مراجع موثر باشد. همچنین درمانشناختی رفتاری از طریق بازسازی شناختی با به کارگیری تکنیک هایی نظیر شواهد له و علیه، مزایا و معایب و ازطریق مهارتآموزی با به کارگیری تکنیک های همانند آموزش مهارت های ارتباطی، مهارت حل مسئله، فعال سازیرفتاری، شناسایی برانگیزاننده ها و کنترل محرک، توانسته است تا به افراد معتاد کمک کند که توانایی های خود رادر جهت سازگاری بیشتر و حرکت در جهت بهبودی، افزایش دهند و در سایه این توانایی، احساس خودکارآمدیبالاتری داشته باشند و از میزان نشانه های افسردگی و اضطراب ایشان کاسته شده و این فرایند به بهبود سلامتروان ایشان منجر شود.

کلیدواژه ها:

رویکرد شناختی ، خودکارآمدی ، سلامت روان ، درمان شناختی رفتاری ، اعتیاد