نقش تعارضات زناشویی، ریسک پذیری و آسیب پذیری روانی در پیش بینی بازگشت پذیری اعتیاد در معتادان

هدف از تحقیق حاضر مطالعه نقش تعارضات زناشویی، ریسک پذیری و آسیب پذیری روانی در پیش بینی بازگشت پذیری اعتیاد در معتادان بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی میباشد. در این پژوهش، متغیرهای بازگشت پذیری اعتیاد متغیر ملاک و تعارضات زناشویی، ریسک پذیری و آسیب پذیری روانی متغیرهای پیشبین می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه معتادان تحت درمان با متادون در سطح شهر تهران بود که به تعداد ۱۲۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تعارضات زناشویی، ریسکپذیری، آسیب پذیری روانی و بازگشت پذیری اعتیاد استفاده شد. که پس از تکمیل داده های بدست آمده، با استفاده از آزمونهای پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج پژوهش نشان داد که بین تعارضات زناشویی، ریسک پذیری و بازگشت پذیری اعتیاد در معتادان رابطه مستقیم معنیداری وجود دارد و همچنین بین آسیب پذیری روانی و ابعاد آن شامل (عواطف منفی، شادی و افسردگی) با بازگشت پذیری اعتیاد رابطه معنیداری وجود دارد و ابعاد آسیب پذیری روانی(عواطف منفی، شادی و افسردگی) توان پیش بینی تغییرات بازگشت پذیری اعتیاد را دارد. با توجه به این یافته ها میتوان نتیجهگیری کرد که اگر افراد معتاد میزان تعارضات زناشویی، ریسک پذیری و آسیب پذیری روانی کمتری داشته باشند در مقابل بازگشت پذیری اعتیاد در آنها کاهش خواهد یافت و کاهش ریسک پذیری و آسیب پذیری روانی در جهت کاهش بازگشت پذیری اعتیاد افراد معتاد خیلی مهم می باشد.

کلیدواژه ها:

تعارضات زناشویی ، ریسک پذیری ، آسیب پذیری روانی ، اعتیاد