میثم ابناوی - دانشجومعلم رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان ارومیه
کوثر آرین نژاد - کارشناس آموزش علوم اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان بندرعباس

مسئله تربیت بگونه ای است که اگر بصورت جدی پیگیری نشود و در آن سهل انگاری شود،نه تنها خود فرد را به بیراهه می کشاند،بلکه برای یک جامعه نیز مضر میباشد. خانواده به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی در بحث تربیت میباشد،پس از خانواده ، مدرسه خانواده نقش اساسی را در مسائل تربیتی ایفا میکند؛ به ویژه مربیان تربیتی و پرورشی نقش مهمی در تربیت دانش آموزان و شکل گیری شخصیت آنها دارند. تمرکز کردن به یک بعد خاص از ابعاد تربیت شونده،عدول از تربیت مطلوب است. هدف تربیت را میتوان آمادگی متربیان برای محقق شدن آگاهانه و اختیاری مراتب حیات طیبه درتمام ابعاد و قرار گیری افراد جامعه در مسیر حیات طبیه برشمرد.معصومین علیهم السلام به امر تعلیم وتربیت مردم توجه بسیاری داشتند و علت پرورش انسانها را آگاه کردن و به فعلیت رساندن انسانها، رسیدن و نزدیکی به معبود،شکوفایی مسلمانان در علوم گوناگون،روشن ساختن دید آنها نسبت به دنیا و جهان آخرت بوده است.والدین و مربیان با انحجام وظایف تربیتی خود، نقش مهمی در تکوین هویت تربیتی دانش آموزان دارند.امور پرورشی و اجتماعی در مدارس در کنار فعالیتهای رسمی مدارس، فرصتهایی را در اختیار دانش آموز ان قرار میدهد تا با بهره گیری از از آنها، به رشد علایق، استعدادها و توانمندیهای خود بپردازند و خود را برای یک زندگی شایسته ی شغلی و اجتماعی آماده کنند. در واقع فعالیت های تربیتی ، مجموعه تلاشهایی است که کودکان و نوجوانان با هدایت و برنامه ریزی مربیان انجام میدهند.تربیت با چالشهایی نظیر چالش های برنامه ای در امور تربیتی،چالش خانواده و مدرسه،چالش ماموریت ها و نیروی انسانی و...مواجه است.امور پرورشی میتواند در پاسداری از ارزشهای اسلامی و دستاوردهای انقلاب، برنامه ریزی و ایجاد هماهنگی بین عوامل تربیتی، توجه جدی به نقش معلمان و دانش آموزان در فعالیت های تربیت تاثیرگذار باشد.

تربیت ، چالشهای تربیتی ، مربیان پرورشی