بررسی تاثیرآموزش به روش کاوشگری بر خلاقیت دانش آموزان در درس علوم

روش تدریس کاوشگری بر مبنای این باور که باید یادگیرنده را مستقل بارآورد، پدید آمد و مستلزم فعالیت به صورت کاوشگری علمی است و به فراگیران مسیر مناسبی برای به کارگیری خلاقیت و انرژی شان ابراز میشود. ساچمن علاقه مند به پرورش دانش آموزانی مستقل است. او می خواهد دانش آموزان درباره دلیل وقوع رویدادها و مفاهیم سوال بپرسند و پیرامون آن اطلاعاتی گردآوری کرده و تحلیل نمایند. هم چنین علاقه مند است که دانش آموزان از نظرذهنی برای کاوشگری آمادگی پیدا کنند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین آموزش الکترونیکی و آنلاین بر پشرفت تحصیلی و میزان یادگیری دانش آموزان میباشد. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی تاثیر آموزش الکترونیکی و آنلاین بر پشرفت تحصیلی و میزان یادگیری دانش آموزان میباشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون خلاقیت عابدی (۱۳۷۲) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۹ و ۰/۸۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان خلاقیت دانش آموزان در پیش آزمون ۲۶/۴۰ بود که در پس آزمون به ۳۸/۴۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۴) در واقع بین دانش آموزانی که با روش کاوشگری آموزش دیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان خلاقیت آنها در درس علوم تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، کاوشگری ، دانش آموزان ، خلاقیت ، درس علوم.