سطح بندی کاربری های شهر زابل در راستای بهبود نواحی پایدار

شهر و ناحیه با تمام اجزاء و عناصر آن به صورت یک سیستم فضایی محسوب می شوند که با یکدیگر در ارتباط قرار دارند ، منظور از رابطه در این سیستم فضایی عبارت از جریان متقابل ، مکمل یا یک جانبه انسان ها، کالا، اطلاعات ، پول و سرمایه و انرژی فی ما بین شهرو نواحی موجودشان می باشد. در این پژوهش کاربری های شهر زابل در نواحی پنج گانه شهر مورد بررسی قرار گرفته ، تا از این طریق بتوان وضعیت پایداری نواحی شهر زابل را بررسی نموده و در پایان بهترین ناحیه پایدار را تعیین و تبیین کرد. در مقاله حاضر رابطه نواحی با روش توصیفی وآمار و اطلاعات جمع آوری شده مورد ارزیابی قرار می گیرد و در نهایت سطح بندی سکونتگاه های حوزه نفوذ نواحی پنج گانه جهت تعیین مرکزیت از مدل شاخص مرکزیت جمعیت وبرای تعیین میزان مرکزیت از تکنیک میزان سنج نهادی گاتمن انجام می گیرد و به ارائه الگوهای سلسله مراتب سکونتگاهی در راستای توسعه پایدارمی پردازیم.

کلیدواژه ها:

سطح بندی ، کاربری ، زابل ، نواحی ، پایدار