بازشناسی کهن الگوهای ماندالایی و اسپیرال کیهانی در معماری

آثار هنری قرن بیست ویکم با سردرگمی و هرج و مرج بسیار و فرم هایی فاقد ارتباط دو سویه میان اثر و مخاطبان آن، در مدت زمان کوتاهی رو به زوال می روند و این در حالیست که معماری، به خلق فضاهای جدید آوانگاردی که در دهه های اخیر به هرج ومرج گرایش پیدا کرده است، محدود نمی گردد.بنابر این سوالی که در واقع غایت این پژوهش است مطرح می شود، که آیا در معماری می توان به ساخت فضایی رسید که بتواند به نیازهای روحی انسان پاسخ مثبت دهد و همزمان، با طیف وسیعی از انسان ها ارتباط برقرار کند و دچار مرگ تدریجی در طول زمان نگردد؟ پاسخ این سوال تنها در آرکی تایپ ها یافت می شود. مفهومی چون آرکی تایپی یا همان کهن الگویی در معماری یکی از راه هایی است که معماران را به ایجاد فضایی، با کیفیت مطلوب به عنوان یکی از اصلی ترین اهداف معماری رهنمون می شود.استفاده از کهن الگو ها یکی ااز راه های رسیدن به یک معماری متعالی و متنوع است.هدف از کهن الگو گرایش آموزش نیافته ای است برای تجربه چیزها به شکل معین.کهن الگوها مشابه هم هستند و الگوهای یکسانی دارند، به عبارتی آرکی تایپ ها همگی دارای یک محتوای اصلی و مشترک هستند که سبب ایجاد ارتباط عمیق با همه انسان ها شده و به همین دلیل موجب ماندگاری این الگوها می شود.بنابراین مقاله حاضر به منظور شناسایی راهکارهای طراحی متناسب با ویژگی های کالبدی آرکی تایپ ها به صورت کیفی از مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک بهره می گیرد.

کلیدواژه ها:

آرکی تایپ ، کهن الگو ، خانه مد ، الگوهای یکسان