شهلا معصوم آبادی
محسن صحتی
نادیا معقولی

پژوهش حاضر، مطالعه صورت گرفته بر روند شکل گیری هنر مدرن است که با جنبش مینیمالیسم به نهایت خود می رسد. مدرنیسم اصطلاحی است که به روش و بیانی که ویژه روزگار نو باشد اطلاق می شود. در هنرها و ادبیات ، به معنای گسستن خود آگاهانه از گذشته و جستجوی قالب های جدید برای بیان است؛ و بر جنبش های پیشتاز نیمه نخست سده بیستم دلالت می کند. مدرنیسم از یک رشته تحولات اجتماعی، فرهنگی و هنری اروپا در سده نوزدهم ناشی شد. تلاش برای رهایی از بن بست هنر آکادمیک، هنرمندان نوجو را به تجربه های جدید کشانید. این هنر بر دو رکن عمده استوار بوده است: نخست تحریک زیبایی شناختی مبتنی بر تاثیرات حسی و ادراکی و دوم تمایل به خودی انتقادی، را در خود متبلور سازد. در این مسیر ابتدا به باریک بینی هنری در عرصه فضا و زمان پرداخت و سپس گستره سطح و رنگ و ارزش های بصری و ادراکی آن را مورد توجه قرار داد. مینیمالیسم مکتب هنری است که اساس بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته است. این سبک بیش از اینکه به بیان احساسات خود اهمیت بدهند، سعی در استفاده از منطق و قوانین ریاضی دارند. در این مقاله تلاش می شود با در نظر گرفتن تا عناصر رویکرد فلسفی، ویژگی ها و سبک حرکت هنر مینیمال تاثیر آن بر تصویر سازی مورد بررسی قرار گیرد.

مینیمال، زیبایی شناسی،مدرنیسم، تصویرسازی