بررسی رسیدگی به تخلفات ساختمانی (ماده ۱۰۰ قانون شهرداری ها)

ضرورت احداث بنا جهت رفع نیاز سکونت بشر از دیرباز در جوامع مختلف دیده می شود. بخصوص با توسعه علم و تکنولوژی ساخت و ساز نیز سرعت بیشتری گرفته است. در قرن حاضر تلاش برای پیشرفت و آبادانی کشور رشد چشم گیری داشته است. این سازندگی ابعاد بسیار گسترده ای دارد. بطور کلی ساخت و ساز در کشور ایران در سه گروه، شهری (محدوده) و حریم شهری و خارج از حریم شهر دسته بندی می گردد. در این میان نظارت بر ساخت و سازها همواره یکی از ارکان توسعه می باشد. نظارت بر هریک از این ساخت و سازها دارای ساز و کار مشخصی می باشد. ساخت بنا در محدوده شهری توسط دستگاه نظارتی تحت عنوان ماده صد انجام می پذیرد. اعمال نظارت و کنترل تخلفات ساختمانی به منظور رعایت اصول فنی، شهرسازی و بهداشتی مستلزم وجود ضوابط و شناخت کافی مامورین اجرایی و شهروندان از ضوابط می باشد، این اصول و ضوابط شامل قوانین،آیین نامه ها، تصویب نامه ها و بخشنامه ها فنی و مصوباتی است، که بوسیله مجلس ،هیات وزیران، وزارت بهداشت و درمان و سایر مراجع قانونی مانند شورای عالی شهرسازی و معماری در سطح کشور و یا کمیسیون ماده پنج در سطح استان ها وضع و به مرحله اجرا گذارده می شود، این اصول و اصطلاحات از آنجا که برای افراد عادی قابل تشخیص و فهم نیست و از طرفی اصطلاحات و اصول فوق بطور صریح در ماده صد قانون شهرداری ها ذکر گردیده اند، به منظور فهم بهتر این مساله تلاش شدهاست به ابعاد و پیرامون نظارت بر تخلفات ساختمانی (ماده صد قانون شهرداری ها) پرداخته شود. این پژوهش با بررسی مفاهیمی همچون مسائل مربوط به تخلفات ساختمانی، گروه پنج گانه تخلفات ساختمانی در نواحی شهری، مصادیق تخلفات ساختمانی، علل و پیامدهای ساخت و سازهای غیر مجاز، خلاهای موجود در ضوابط برخورد با تخلفات ساختمانی سعی دارد تا ابعاد مختلفاین موضوع را مورد بررسی قرار بدهد. جهت جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، از شیوه مطالعات اسنادی و کتابخانه ای شامل مطالعه کتاب ها و مقالات مرتبط استفاده شده است. در این روش با تطبیق قوانین موجود با نظریه های مرتبط با این نظریه اطلاعات تجزیه و تحلیل و جمع آوری شده و جمع بندی و نتیجه گیری لازم ارائه شده است

کلیدواژه ها:

ماده صد ، ساخت و ساز ، تخلفات ساختمانی ، قوانین و مقررات شهرداری