نقش تذکرات گفتاری حاملان علوم قرآن در راهیابی به دانائی های فطری

 نگارنده، تذکرات گفتاری حاملان علوم قرآن یعنی پیامبر و ائمه معصومین: را در راهیابی انسانها به دانایی­های فطری موثر می­داند و این تاثیر را در چند محور توضیح می­دهد. ابتدا مبانی الفاظ و دلالت آنها را بر اساس علوم بشری و مبانی الهی می­آورد و با هم مقایسه می­کند. آنگاه حقیقت تذکر از طریق الفاظ در علوم الهی را توضیح می­دهد، به جهات تذکاری قرآن به عنوان کلام الله اشاره دارد؛ با این مبنا که نصوص وحیانی، کلام الهی را ذکر، پیامبر را مذکر و حاملان علوم قرآن را اهل الذکر شناسانده­اند. این همه در جهت تذکر انسانها به معرفت فطری به کار می­آید. نگارنده توحید را فطری می­داند و آن را با توصیف «بینونت خدا از خلق» می­شناساند و تنزیه را در آن اصل می­گیرد. دوازده پیوست مقاله نیز برای تبیین و توضیح مطالب متن، نکاتی در بر دارد. در این مقاله از آثار میرزا مهدی اصفهانی بسیار استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، کلام الله ، حاملان علوم قرآن ، فطرت ، الفاظ ، تذکر ، اهل الذکر ، معرفت فطری ، تنزیه ، اصفهانی ، میرزا مهدی