اثربخشی شناخت درمانی مثبت نگر بر نشانگان افت روحیه زنان، با تجربه کووید-۱۹

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر برسی اثربخشی شناخت درمانی مثبت­ نگر در کاهش نشانگان افت روحیه زنان بیمار مبتلا به کووید-۱۹ بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه­ آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بهمراه پیش­ آزمون – پس­ آزمون می­باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان ۲۵ تا ۴۵ ساله­ای که در فاصله زمانی مهر تا دی ماه ۱۳۹۹ به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ در درمانگاه پنجم آذر سمنان مراجعه داشته ­اند از این میان تعداد ۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. دو گروه در دو مرحله پیش ­آزمون و پس­ آزمون به پرسشنامه افت روحیه (DS)، پاسخ دادند و گروه آزمایش نیز بین دو مرحله، آموزش شناخت درمانی مثبت­ نگر را به صورت آنلاین دریافت کردند. یافته ­ها: برای تحلیل آماری از تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) و تحلیل کواریانس (ANCOVA) استفاده شد. تحلیل آماری نشان داد که مداخله شناخت درمانی مثبت­ نگر به کاهش معنادار مولفه­ های بی­ معنایی، یاس، احساس ملالت، احساس درماندگی و احساس شکست و نمره کل افت روحیه در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه­ گیری: شناخت درمانی مثبت­ نگر باعث کاهش نشانگان افت روحیه زنان بیمار مبتلا به کووید-۱۹ گردید، در نتیجه استفاده از این روش می­تواند در کاهش برخی مشکلات روانشناختی این بیماران موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی مثبت نگر ، نشانگان افت روحیه زنان ، احساس درماندگی ، احساس ملالت ، ویروس کووید- ۱۹